We presenteren nog een selectie van ongewone vruchten van over de hele wereld die niet alleen verbazen met hun excentrieke vorm, maar ook met een specifieke geur en pittige smaak.
Surinaamse kers
Surinaamse kers (of Pitanga, of Eugenia enkelbloemig) is een fruitboom tot 7,5 m hoog met lange, vaak gebogen takken die naar beneden hangen. Door zijn mooie vruchten wordt de Surinaamse kers vaak als sierplant aangeplant.
De Surinaamse kers komt zowel in het wild voor als gekweekt in Suriname, Guyana, Frans-Guyana, Brazilië, Paraguay en Uruguay. Momenteel genaturaliseerd en ook gekweekt in Colombia, Venezuela, Midden-Amerika, India, Zuid-China, de Antillen en de Filippijnen, Israël.
De pitangavrucht is een geribbelde bes met een diameter van 2-4 cm met zeven tot tien langsribben. De kleur van de vrucht verandert tijdens het rijpen van groen naar geeloranje en dan felrood of kastanjebruin. De schil is dun, het vruchtvlees is rood, qua textuur vergelijkbaar met een kers, zuur of zoetzuur van smaak, met bitterheid. De vrucht bevat één tot drie harde zaden, zeer bitter, oneetbaar.
De vruchten van de Surinaamse kers zijn rijk aan vitamine C. Ze worden rauw gegeten, gebruikt in bakvulling, ingeblikt. Om de bittere smaak te verwijderen, worden de zaden verwijderd, worden de vruchten bedekt met suiker en enkele uren in de koelkast bewaard.
Blauwe kamperfoelie
Blauwe kamperfoelie (of blauwe kamperfoelie) is een bladverliezende struik tot 2,5 m hoog met eetbare donkerblauwe vruchten. De plant wordt in tuinen gekweekt vanwege de bessen en voor decoratieve doeleinden.
Blauwe kamperfoelie komt voor in de gematigde zone van het hele noordelijk halfrond. Groeit op struiken, in bossen, op rivierweiden, in struikgewas, op bosbessenstruiktoendra's, in de bosgordel en in de subalpiene. De lokale namen voor deze plant (of bessen) zijn buzan, guzan.
Kamperfoelievruchten zijn langwerpige-elliptische donkerblauwe bessen met een blauwachtige bloei. Ze zijn eetbaar en worden gewaardeerd om hun delicate aroma en bitterzure smaak die doet denken aan bosbessen.
Honeysuckle is een snelgroeiende plant (20-30 cm/jaar), de levensverwachting is 20-30 jaar.
Kamperfoelie wordt ook gemaakt van honingbessen, omdat het honingbijen veel nectar en stuifmeel geeft; in Altai is het de belangrijkste honingplant.
Pitecellobium zoet
Lauren Gutiérrez op Flickr.com
Pitecellobium sweet (of Manilla-tamarinde) is een kleine groenblijvende boom van 5-8 meter hoog.
De Manilla-tamarinde komt uit Midden- en Noord-Zuid-Amerika. Het wordt momenteel geïntroduceerd en op grote schaal gekweekt in het Caribisch gebied, Florida, Guam en Zuidoost-Azië. De boom wordt in Hawaï als een onkruid beschouwd.
De vrucht is een boon met eetbare pulp en zwarte zaden. De zaden worden verspreid door vogels die zich voeden met de zoete vrucht.
Het vruchtvlees, vrij zoet, kan rauw worden geconsumeerd en op basis daarvan worden frisdranken gemaakt.
Aknistus arborescens
Acnistus arborescens (of Acnistus arborescens, heeft ook andere namen: galinero, hollowheart, wilde tabak, siyou, bastaard sirio, galan arboreo, tabaco de monte, nigüito, marineira, güitite, tabak djab) – een grote struik of boom tot 10 meter hoog in hoogte.
Aknistus arborescens komt oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika, maar ook uit het Caribisch gebied. In Puerto Rico en de Amerikaanse Maagdeneilanden wordt hij door het Amerikaanse ministerie van landbouw geclassificeerd als een inheemse plantensoort.
De geurende bloemen van deze plant bloeien in clusters van 30 of meer. De vrucht is een feloranje ronde vrucht met een diameter van ongeveer 1 cm.
Acnistus arborescens bevat een geurende verbinding genaamd dimethylether orcinol, die bijna onmogelijk te detecteren is met de menselijke neus. Experimenten tonen echter aan dat het gemakkelijk wordt gedetecteerd door bijen.
Acnistus arborescens wordt gebruikt als sierboom voor tuinen en natuurlijke landschapsprojecten om verschillende vogelsoorten aan te trekken.
Gewone granaatappel
De gewone granaatappel is een meerjarige boom in een subtropisch klimaat. Hij leeft tot 50 jaar en bereikt een hoogte van 5 à 6 meter. De moderne geografie van de granaatappelcultuur bestrijkt bijna alle gebieden van de subtropische zone en dringt vaak door tot in de landen van de tropische zone van de wereld.
Door de verlengde bloeitijd (granaatappel bloeit de hele zomer) wordt de rijpingstijd verlengd. Wanneer ze rijp zijn, verandert de kleur van het fruit niet, waardoor het moeilijk is om het oogsttijdstip te bepalen. Het begint vruchten af te werpen op de leeftijd van drie; volledige vruchtzetting duurt 7-8 tot 30-40 jaar. De vruchten beginnen te rijpen in de tweede helft van september.
De opbrengst van granaatappel is 50-60 kg per boom. De vrucht van een granaatappel is ongeveer zo groot als een sinaasappel, de kleur van de schil varieert van oranjegeel tot bruinrood.
Granaatappelvruchten zijn rijk aan suikers, tannines, vitamine C. Granaatappelsap wordt als nuttig beschouwd voor bloedarmoede. Een afkooksel van de schil en vliezige partities wordt gebruikt als een samentrekkend middel voor brandwonden en indigestie (vanwege het hoge gehalte aan tannines). Het zure, roodachtige vruchtvlees van de granaatappel wordt gebruikt in desserts en salades, maar ook in de bereiding van frisdranken.
De granaatappel wordt vrij algemeen weerspiegeld in de cultuur van de volkeren die granaatappels verbouwen: Iran, Spanje (vooral Granada), Azerbeidzjan, Armenië, Israël en anderen. In Iran werd een monument voor hem opgericht, in Roemenië werd een postzegel uitgegeven en in 2011 werd in Armenië een gouden herdenkingsmunt van 500 dram geslagen. Op de wapenschilden van sommige gemeenschappen van Frankrijk en op een aanzienlijk deel van de wapenschilden van de steden van Spanje staat een afbeelding van een granaatappel. Bijzonder kenmerkend is de afbeelding van een granaat op de wapenschilden van de Spaanse historische wijk Granada.
We raden ook aan:
◆Prachtig fruit, bilimbi, grumichama, cashew: bizarre en zeer gezonde vruchten
◆Akebia, biriba, sandaal, nootmuskaat, ruwe melotria: bizarre tropische vruchten
◆Guarana, kalebas, gestreepte komkommer, acai, buriti: bizar exotisch fruit
