De dierenwereld van onze planeet blijft ons verbazen met de aanwezigheid van verbazingwekkende wezens met de meest ongewone vormen en kleuren. Sommige zijn zo grillig dat het lijkt alsof de natuur ze in een speelse bui heeft gecreëerd.

We presenteren onder uw aandacht een andere selectie van de meest verbazingwekkende, ongewone, weinig bekende of zeldzame vertegenwoordigers van de fauna uit verschillende delen van de wereld.

 

Manx lochtan

Manx Loaghtan (soms gespeld als Manx Loathyn)

wikimedia.org

Manx Loaghtan (soms gespeld als Manx Loathyn)

wikimedia.org

Manx Loaghtan (soms gespeld als Manx Loathyn)

wikimedia.org

Manx Loaghtan (soms gespeld als Manx Loathyn)

wikipedia.org

Manx Loaghtan (soms gespeld als Manx Loathyn)

wikimedia.org

De Manx Loaghtan (soms gespeld als Manx Loathyn) is een ongewoon schapenras met een donkerbruine vacht en heeft meestal vier of soms zes hoorns.

Deze schapen leven op het eiland Man, dat in de Ierse Zee ligt (ongeveer dezelfde afstand van Engeland, Ierland, Schotland en Wales).

De Manx Lochtan stamt af van primitieve schapen die ooit in heel Schotland, de Hebriden en de Shetlandeilanden voorkwamen en is een van de rassen van Noord-Europese schapen met korte staarten. Het woord "Lochtan" komt van de Manx-uitdrukking lugh dhoan, wat zich vertaalt als "grijze muis", wat de kleur van Lokhtan's vacht kenmerkt.

De Manx Loachtan is een klein, haarloos schaap met donkerbruine snuiten en poten. Manx Loagtans hebben meestal vier hoorns, maar er zijn ook individuen met twee of zes hoorns. Hoorns zijn meestal klein bij schapen, maar groter en sterker bij mannen. Een volwassen vrouwtje weegt ongeveer 40 kg en een volwassen mannetje weegt ongeveer 60 kg.

Dit ras wordt voornamelijk gefokt voor zijn vlees, dat door sommigen als een delicatesse wordt beschouwd. In 2008 werd vlees erkend en beschermd door de Europese Unie onder het systeem van beschermde oorsprongsbenaming, dat vereist dat producten met een regionale naam uit een aangewezen regio komen.

De Rare Breeds Survival Foundation beschreef de Loakhtans als "in gevaar". In de jaren vijftig waren er nog maar 1950 exemplaren over. Manx National Heritage heeft twee gezonde kuddes grootgebracht. Dit heeft geleid tot commerciële kuddes op het eiland Man, het Verenigd Koninkrijk en Jersey. Desondanks zijn er vandaag de dag nog steeds minder dan 43 broedende vrouwtjes geregistreerd.

 

Gigantische nachtzwaluw

Gigantische nachtzwaluw of potoo (potoo)

flickr.com

Gigantische nachtzwaluw of potoo (potoo)

wikipedia.org

Gigantische nachtzwaluw of potoo (potoo)

wikipedia.org

In de videospeler kun je ondertitels inschakelen en hun vertaling in elke taal in de instellingen selecteren

De gigantische nachtzwaluw of potoo (potoo) is een grote, sterke vogel en zijn korte snavel komt uit in een enorme keel. Soms worden deze vogels arm (arme-me-ones) genoemd vanwege obsessieve kreten. Het geslacht van gigantische nachtzwaluwen omvat 7 soorten. Tegelijkertijd zijn hun kreten anders: het zijn diepe, heldere, droevig klinkende, angstaanjagende geluiden, die zowel in toonhoogte als in luidheid afnemen.

Het meest bekende kenmerk van de grote potoo is bijvoorbeeld het unieke kreunende gegrom dat deze vogel de hele nacht uitstraalt, waardoor een verontrustende sfeer in de Neotropen ontstaat met zijn nachtelijke geluiden.

Vogels hebben een bruin gestreept of gevlekt verenkleed. Dit helpt hen om overdag te camoufleren en op te gaan in hun omgeving. Ze rusten op stronken of afgebroken takken, waar ze moeilijk te zien zijn.

Dichter bij de nacht neemt de zweetactiviteit toe. Het zijn insectenetende vogels. Ze jagen op insecten door vanaf een tak naar beneden te rennen.

 

Besnorde pad

Leptobrachium boreii, algemeen bekend als Emei-snorpad (Emei-snorpad)

flickr.com

Leptobrachium boreii, algemeen bekend als Emei-snorpad (Emei-snorpad)

wikipedia.org

Leptobrachium boreii, algemeen bekend als Emei-snorpad (Emei-snorpad)

wikipedia.org

Leptobrachium boreii, algemeen bekend als de Emei-snorpad, valt op door zijn "snorharen". Alleen de mannetjes van deze soort vertonen opvallende verhoornde parende stekels (meestal 12) die tijdens het broedseizoen op hun bovenlip groeien.

Deze ongebruikelijke kenmerken lijken verband te houden met de concurrentie tussen mannetjes om de beste broedgebieden en de voorkeur van vrouwtjes voor grotere mannetjes met grote snorharen.

De Emeishan-bakkebaard leeft in China en komt voor in de provincies Sichuan, Guizhou en Hunan. Het leeft vaak op hellingen of in rotsspleten, in velden of onder hooibergen. De naam "Emeishan" werd aan de pad gegeven vanwege het type plaats waarin hij leeft – de berg Emeishan in de provincie Sichuan.

 

Afrikaanse Watusi Koe

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

wikimedia.org

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

wikimedia.org

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

wikimedia.org

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

pixabay.com

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

pixabay.com

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

flickr.com

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

wikimedia.org

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

wikimedia.org

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi)

wikipedia.org

Watussi of Watusi (Ankole-Watusi) is een runderras dat in Afrika wordt gefokt. Een onderscheidend kenmerk van Watusi, zoals je zelf al hebt gezien, zijn zeer lange hoorns – tot 2,5 meter tussen de uiteinden met een basisdekking van ongeveer 0,5 meter. De hoorns zijn doordrongen van een stelsel van bloedvaten en worden gebruikt voor thermoregulatie bij hitte. Het bloed dat door de hoorns circuleert, wordt gekoeld door luchtstromen en vervolgens teruggevoerd naar het lichaam en verlaagt de temperatuur van het dier.

Interessant feit

Watusi-hoorns hebben de grootste omtrek van alle runderrassen. Een stier genaamd CT Woodie met een hoornomtrek van 103,5 cm en een stier genaamd Lurch met hoorns van 95,25 cm staan ​​vermeld in het Guinness Book of Records.

Gewicht van mannen – tot 800 kg, vrouwen – tot 550 kg.

Watusi leven in gezinnen. 'S Nachts bewaken volwassen watusi de jongen door in een cirkel om hen heen te gaan liggen.

Twee millennia lang beschouwde de mensheid Watusi-koeien, die door de oude Egyptenaren werden aanbeden, als uitgestorven, en pas in de 19e eeuw werden heilige koeien per ongeluk ontdekt in de bezittingen van de Afrikaanse Watusi-stam, waarvan hun moderne naam afkomstig is. Zowel onder de oude farao's als onder moderne Afrikanen zijn heilige koeien een soort talismannen – men gelooft dat het aanbrengen van dieren op de hoorns geluk en voorspoed in huis brengt. Het aantal Watusi-koeien dat eigendom is van een familie of stam is een maatstaf voor rijkdom – alleen rijke mensen of leiders kunnen het zich veroorloven om deze dieren te houden.

 

Loon

Noordpoolduiker of zwartsnavelduiker (gewone duiker)

wikimedia.org

Noordpoolduiker of zwartsnavelduiker (gewone duiker)

wikimedia.org

Noordpoolduiker of zwartsnavelduiker (gewone duiker)

flickr.com

Noordpoolduiker of zwartsnavelduiker (gewone duiker)

flickr.com

De polaire duiker of zwartsnavelduik (gewone duiker) is een van de grootste duikers, de tweede in grootte alleen voor de witsnavelduiker. Vogels hebben een ongewoon contrastrijk kleurrijk verenkleed, bovendien worden bij volwassenen het hoofd en de nek in de zomer zwart met een groene metaalachtige tint.

Het wordt gevonden in Noord-Amerika van de Stille Oceaan tot de Atlantische kust. Bewoont voornamelijk grote en middelgrote, vrij diepe meren met goed ontwikkelde kustvegetatie en kleine eilandjes die geschikt zijn om te nestelen.

De poolduiker is uitstekend in het vangen van vis en duikt er soms achteraan tot een diepte van 60 meter. In zoet water voedt het zich voornamelijk met kleine snoeken, zitstokken, rivierforel. Op zee vangt hij bot, forel, haring.

De donkersnavelduiker is de officiële vogel van de provincie Ontario en de staat Minnesota. Staat op de Canadese $1 munt en op het papieren biljet van $5 uit 1991 (uit Canada's zogenaamde "bird series"). Betrokken bij vele legendes van de inheemse volkeren van Noord-Amerika.