Erfelijkheid en kindergroei: sleutelfactoren en patronen

shutterstock.com

Er wordt algemeen aangenomen dat de lengte van een kind afhangt van hoe groot zijn voorouders waren.

Echter, erfelijkheid moet eerder worden gezien als een globale groeiprogramma, waarbij de ene individu bijvoorbeeld de potentie erft om niet kleiner dan 160 centimeter en niet groter dan 180 centimeter te worden, terwijl een andere individu — 150–185 centimeter kan groeien, enzovoort. De specifieke lengtes worden grotendeels bepaald door omgevingsfactoren en gezondheidstoestand (volwaardige voeding, klimaat, enz.).

Het lichaam groeit alleen als de juiste hormonen, die verantwoordelijk zijn voor de groei, invloed hebben op de cellen, weefsels en organen. Deze worden geproduceerd in ten minste vier klieren: de hypofyse (somatotropine), de alvleesklier (insuline), de geslachtsklier (testosteron) en de schildklier. Een verstoring in de werking van zelfs maar één van deze klieren leidt tot groeipathologie. Bij een overmaat aan hormonen treedt ongeremde groei op, terwijl bij het stoppen van de hormoonproductie de groei stopt.

Bovendien moet worden opgemerkt dat de groei ook afhangt van de werking van de hypothalamus — het hoogste centrum van vegetatieve regulatie. De hypothalamus verwerkt de informatie die het ontvangt van de buitenwereld en het interne milieu van het lichaam en beïnvloedt via de hormoonproductie de vegetatieve functies, waaronder de groeiprocessen. Daarom hebben verschillende afwijkingen in de toestand van het zenuwstelsel, die de werking ervan ontregelen, een negatieve invloed op de groei.

De snelste groei wordt waargenomen in de eerste maanden na de geboorte van het kind. In de eerste zes maanden groeit de baby ongeveer 2–4 centimeter per maand. Interessant is dat dit niet geleidelijk gebeurt (zoals vaak wordt gedacht), maar, zoals wetenschappers hebben aangetoond, in "sprongen". Wetenschappers hebben een opmerkelijk kenmerk opgemerkt: kinderen die wekenlang een constante lengte behouden, kunnen soms in één nacht groeien. Het is verbazingwekkend, maar binnen 24 uur kan de lengte van een kind met een centimeter toenemen.

De medische wetenschapper, kinderarts Vladimir Kovalenko merkt op:

“Van generatie op generatie wordt niet de kleine lengte doorgegeven, maar de functionele zwakte van de organen die verantwoordelijk zijn voor de groei. Zo kunnen specifieke verstoringen worden opgespoord en gecorrigeerd. Het beste resultaat wordt bereikt als men deze kwestie aanpakt vóór de puberteit.”

1. Ten eerste moet het kind actief deelnemen aan lichamelijke oefeningen, aangezien motorische activiteit het meest effectieve middel is voor het hormonale systeem en de verbetering van de stofwisseling.
2. Ten tweede zijn contrastprocedures wenselijk — afvegen, afspoelen, douche.
3. Ten derde moet ervoor worden gezorgd dat het kind volwaardig voedsel krijgt.

Bovendien zijn er veel speciale methoden van acupressuur tot meditatie, die te vinden zijn in gespecialiseerde literatuur.

pixabay.com

We willen graag even stilstaan bij enkele psychologische problemen die kunnen ontstaan bij kleine kinderen.

Kinderen beginnen ongeveer op 13–15-jarige leeftijd veel aandacht aan hun uiterlijk te besteden. Op dit moment groeit de lengte van de meeste jongens aanzienlijk (in twee jaar bedraagt de lengtevermeerdering ongeveer 10–14 centimeter). Maar er zijn ook kinderen van wie de lengte niet zo snel toeneemt, of die helemaal stoppen met groeien, wat aanleiding geeft tot ernstige zorgen en de ontwikkeling van een minderwaardigheidscomplex.

Psychologen wijzen op de volgende meest voorkomende fouten van ouders in de omgang met kleine kinderen:

• Het negeren van de zorgen van het kind over zijn kleine lengte. Dit kan leiden tot vervreemding. Het is nog erger als de kleine lengte van het kind een doelwit wordt voor ouderlijke spot. Men moet begrijpen: wat voor een volwassene onbelangrijk en zelfs grappig lijkt, kan door het kind heel anders worden ervaren.
• Overmatige bezorgdheid van ouders over het feit dat hun kind "niet groeit". Soms leidt dit ertoe dat men begint met "behandelen", met behulp van modieuze hormoonpreparaten die ernstige schade aan het lichaam van het kind kunnen toebrengen.

Ouders! Raak niet in paniek! De ene persoon kan in een jaar tijd 10 centimeter groeien, terwijl de andere daar 5 jaar voor nodig heeft. Als het kind zich normaal ontwikkelt, kan het zijn leeftijdsgenoten misschien nog inhalen en zelfs voorbijstreven.

Family outdoor photo created by prostooleh - www.freepik.com

En nog een mythe. Soms wordt aanbevolen om grote hoeveelheden vlees en vleesproducten te eten, met het argument dat eiwitten veel stoffen bevatten die nodig zijn voor de groei. Hoewel eiwitten van dierlijke oorsprong veel belangrijke stoffen voor de groei bevatten, blijkt dat er relatief weinig eiwitten in het dieet van degenen die willen groeien moeten zitten. Producten met een hoog eiwitgehalte zijn moeilijk te verteren en op te nemen. In kleine doses hebben ze een positief effect, in grote hoeveelheden een negatief effect. Voedingsdeskundigen zijn van mening dat de verhouding van eiwitten, vetten en koolhydraten in de dagelijkse voeding als volgt moet zijn: voor jonge kinderen — 1:1:3; voor oudere kinderen — 1:1:4.

Wat het dieet van kleine kinderen echter meer moet bevatten, is koper. Specialisten van het Instituut voor Voedingshygiëne van het Ministerie van Volksgezondheid van Oekraïne, die de voeding van meer dan drieduizend schoolkinderen in verschillende regio's van Oekraïne hebben onderzocht, ontdekten dat de lengte van kinderen rechtstreeks verband houdt met het kopergehalte in hun dieet. Het bleek dat kinderen die langer zijn dan gemiddeld, voldoende koper consumeren, terwijl de kleine kinderen veel minder dan de norm consumeren. Koper speelt een belangrijke rol in de stofwisseling in de bindweefsels (huid, kraakbeen en botweefsel). Wetenschappers concludeerden dat bij een tekort aan koper in de cellen, waaruit kraakbeen- en botweefsel zich ontwikkelen, de activiteit van de enzymsystemen afneemt en de eiwitstofwisseling vertraagt. Dit leidt zowel tot een vertraging als tot een verstoring van de groei van botweefsels.

Belangrijke voedingsbronnen van koper: erwten, groenten en fruit, rundvlees, bakkerijproducten, vis, lever, noten, eigeel, melk.

shutterstock.com

En nog een advies aan ouders die willen dat hun toekomstige kind lang wordt. Probeer hem in het voorjaar te laten geboren worden. Volgens onderzoek van Australische artsen zijn "voorjaars" jongens gemiddeld 0,6 centimeter langer dan "herfst" jongens. Voor de andere seizoenen is een dergelijke afhankelijkheid niet waargenomen.

In dit geval is het duidelijk dat de invloed van de actieve lentezon op de pijnappelklier, die het hormoon melatonine produceert, bepalend is. Dit hormoon is gekoppeld aan veel belangrijke fysiologische functies van het menselijk lichaam: slaap, hongergevoel, seksueel verlangen, stemming en, zoals velen geloven, groei. De pijnappelklier is vooral actief gedurende de drie maanden voorafgaand aan de geboorte en de drie maanden daarna, wanneer het groeiproces het meest intens is.

Tot vergelijkbare resultaten kwamen ook Deense onderzoekers, die een verband vaststelden tussen de lengte van pasgeborenen en de geboortemaand. In een cohortonderzoek van het Deens Nationaal Geboorteregister werden gegevens verzameld over de zwangerschapsduur, lengte en gewicht bij geboorte van 1.166.206 kinderen, geboren in de periode van 1973 tot 1994. Kinderen die in april geboren waren, waren gemiddeld 2,2 centimeter langer dan degenen die in december geboren waren. Wetenschappers denken dat dit gedeeltelijk kan worden verklaard door verschillen in de tijd die de foetus in de baarmoeder doorbrengt. Zo was de zwangerschapsduur van kinderen die in de winter geboren werden, 1 dag korter dan die van kinderen die in andere seizoenen geboren werden. Opgemerkt werd dat de schommelingen in de gemiddelde lengte van pasgeborenen een sinusvormig patroon hebben met een periode van 6 maanden. Stijgingen van de indicator werden waargenomen in de lente en de herfst, wat gedeeltelijk overeenkomt met de gegevens van Australische wetenschappers.