Misvattingen over Hippocrates en zijn eed

wikimedia.org

Hippocrates is een oude Griekse genezer, arts, filosoof en leraar. Geboren rond 460 voor Christus Informatie over zijn leven is schaars en onbetrouwbaar, de oudste bewaard gebleven biografie is slechts vijf eeuwen later geschreven door Soranus van Efeze. Hippocrates leefde een heel lang leven, minstens 90 jaar. Hij stierf omstreeks 370 voor Christus.

De legendarische Griekse arts Hippocrates wordt gewoonlijk de "vader van de geneeskunde" genoemd. Er wordt algemeen aangenomen dat hij, bijna alleen, zonder voorgangers, de weg plaveide van bijgelovige kwakzalverij tot echte geneeskunde.

In feite is dit helemaal niet het geval. Hippocrates de "vader van de geneeskunde" noemen is verkeerd, en dit is waarom. Ten eerste heeft de geneeskunde een vrij hoog niveau bereikt in andere oude beschavingen – Egyptisch, Sumerisch, oud Chinees en oud Indiaas. En ten tweede, tegen de tijd dat Hippocrates het medische veld betrad, was de Griekse geneeskunde al behoorlijk ontwikkeld (helaas hebben de geschriften van Hippocrates' voorgangers ons gewoon niet bereikt). Natuurlijk heeft hij als hoofd van de Kos-school veel gedaan voor de ontwikkeling ervan, en hij kan met recht een hervormer van de geneeskunde en een groot arts worden genoemd (maar zeker niet de "vader van de geneeskunde").

Er is een mening dat de momenteel bestaande werken van Hippocrates door hem zijn geschreven. Dit is echter niet waar. Het is nu algemeen bekend dat de "werken van Hippocrates" een conglomeraat zijn van werken van verschillende auteurs en bovendien van verschillende medische scholen. Het is moeilijk om de ware Hippocrates van hen te onderscheiden. Als je de hele Hippocratic-collectie in een goede vertaling hebt doorgenomen, valt op dat de stijl, schrijfwijze, woordkeuze in individuele boeken zo verschillend zijn dat ze de indruk wekken van een gesprek met individuen. Dit geeft welsprekend aan dat de collectie werken van verschillende auteurs omvat.

Misvattingen over Hippocrates en zijn eed

wikimedia.org

Misschien wel de meest voorkomende misvatting in verband met de naam Hippocrates verwijst naar de medische eed die naar hem is vernoemd. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, heeft de oude arts Hippocrates niets te maken met deze eed. Het werd toegeschreven aan de beroemde Aesculapius uit de oudheid in latere edities van zijn geschriften. Toen Hippocrates in 370 voor Christus stierf, was er niets dat op zo'n eed leek. Deze eed werd, net als veel andere geschriften, in latere edities van zijn geschriften aan Hippocrates toegeschreven. Dit werd hoogstwaarschijnlijk gedaan om ze extra gewicht te geven.

Het is vermeldenswaard dat de moderne versie van de "Hippocratische eed" enigszins verschilt van de middeleeuwse versie. In het origineel waren er een aantal bepalingen die niet zozeer de zorg voor de patiënt benadrukten, maar de bescherming van de belangen van de artsen zelf. Bijvoorbeeld, in de zin "Ik zal mijn kennis alleen doorgeven aan mijn zonen, de zonen van mijn leraren en officieel geregistreerde studenten, en aan niemand anders", is de wens om het aantal concurrenten te verminderen duidelijk geraden.

Originele versie opgenomen door Hippocrates in de 3e eeuw voor Christus. in het Ionische dialect van het Oudgrieks, verbood een arts om te helpen bij abortus en zelfmoord. Sindsdien is de tekst van de eed vele malen in nieuwe talen vertaald en bewerkt, waardoor de betekenis ervan aanzienlijk is veranderd.

Misvattingen over Hippocrates en zijn eed

flickr.com

In Rusland werd de "Eed van de Dokter van de Sovjet-Unie" goedgekeurd in 1971, in 1994 werd het veranderd in de "Eed van de Russische Dokter", in 1999 werd een nieuwe tekst van deze eed aangenomen onder de naam "Eed van de Dokter van Rusland", en in 2011 – gewoon "Eeddokter", die nieuw geslagen artsen in een plechtige sfeer geven bij het behalen van een diploma van onderwijs en kwalificaties.

In Oekraïne werd in 1992 de "eed van de doctor van Oekraïne" goedgekeurd, die tot op de dag van vandaag moet worden afgelegd door alle afgestudeerden van medische instellingen voor hoger onderwijs in Oekraïne. De artseneed wordt afgelegd in een plechtige sfeer in aanwezigheid van het onderwijzend personeel van de medische hoger onderwijsinstelling (faculteit) en het publiek.

In Israël leggen doktoren niet de eed van Hippocrates af, maar de joodse artseneed. Dit komt door het feit dat de traditionele tekst van de eed van Hippocrates de goden van het oude Griekse pantheon vermeldt, wat in strijd is met het jodendom, volgens hetwelk er maar één God is en het onmogelijk is om in Zijn naam te zweren. Omdat religie in Israël niet gescheiden is van de staat, wordt de eed van Hippocrates niet gebruikt in alle Joodse universiteiten die artsen opleiden. De joodse artseneed verschilt slechts in kleine details van de eed van Hippocrates, zoals dezelfde verwijzingen naar de goden.

De eed van Hippocrates is momenteel in de Verenigde Staten beperkt door een gerechtelijk precedent op basis van de Homeland Security Act. Conform dit precedent wordt medische hulp aan (potentiële) terroristen erkend als onwettige deskundige hulp aan hen en strafbaar.

In een aantal gevallen komt de traditionele eed van Hippocrates in conflict met de eisen van een deel van de samenleving, waaronder enkele medische professionals. Met name de mogelijkheid om euthanasie te legaliseren, wat fundamenteel in strijd is met de traditionele eed van Hippocrates, wordt steeds vaker besproken.

Volgens persberichten werd in 2006 in Noord-Amerika en Europa de tekst van de eed vervangen door een ‘beroepscode’. Volgens de auteurs van het nieuwe document weerspiegelt de tekst die 2500 jaar geleden door een Griekse arts werd voorgesteld helemaal niet de realiteit van vandaag. In de tijd van Hippocrates bestonden er nog niet zulke belangrijke principes van medisch werk als respect voor andere specialisten en het recht van de patiënt om zijn eigen keuze te maken. Bovendien werden artsen uit die tijd niet voortdurend geconfronteerd met verdenkingen van onprofessionalisme van de samenleving, autoriteiten en journalisten. De nieuwe tekst sluit vereisten uit voor niet-betrokkenheid bij abortussen, chirurgische behandeling van steenziekte en correcte behandeling van slaven.

Deze beslissing van de westerse medische elite is echter niet helemaal duidelijk. De klassieke tekst van de eed van Hippocrates is immers al lang niet meer gebruikt. In 1948 werd een soort moderne artseneed aangenomen – de "verklaring van Genève", goedgekeurd door de Algemene Vergadering van de World Medical Association. Bovendien wordt de Verklaring van Genève regelmatig gewijzigd zoals vereist door de moderne geneeskunde. De volgende zijn de jaren waarin wijzigingen zijn aangebracht in deze moderne eed:

  • 1948 – 2e Algemene Vergadering, Genève
  • 1968 – 22e Algemene Vergadering, Sydney
  • 1983 – 35e Algemene Vergadering, Venetië
  • 1994 – 46e Algemene Vergadering, Stockholm
  • 2005 – 170e zitting van de Raad, Divonne-les-Bains
  • 2006 – 173e zitting van de Raad, Divonne-les-Bains
  • 2017 – 68e WMA Algemene Vergadering, Chicago

De laatste keer in oktober 2017 in Chicago (VS) tijdens de 68e Algemene Vergadering van de WMA zijn er verschillende belangrijke toevoegingen en wijzigingen aangebracht aan de Verklaring van Genève – voornamelijk om een ​​hoog niveau van medische zorg voor patiënten te garanderen en dat artsen voor hun eigen Gezondheid.

De laatste versie van de Verklaring van Genève luidt als volgt:

Als lid van de medische professie:

  • Ik zweer plechtig mijn leven te wijden aan de dienst van de mensheid;
  • Mijn gezondheid en het welzijn van mijn patiënt zullen voor mij van het grootste belang zijn;
  • Ik zal de autonomie en waardigheid van mijn patiënt respecteren;
  • Ik zal het diepste respect hebben voor het menselijk leven;
  • Ik zal niet toestaan ​​dat leeftijd, ziekte of handicap, religie, etniciteit, geslacht, nationaliteit, politieke overtuiging, ras, seksuele geaardheid, sociale status of enige andere factor mij ervan weerhoudt mijn plicht jegens een patiënt te vervullen;
  • Ik zal de aan mij toevertrouwde geheimen bewaren, zelfs na de dood van de patiënt;
  • Ik zal mijn professionele taken met waardigheid en nauwgezetheid uitvoeren in overeenstemming met goed medisch gebruik;
  • Ik zal de eer en nobele tradities van de medische professie hooghouden;
  • Ik zal mijn docenten, collega's en studenten het respect en de dankbaarheid geven die ze verdienen;
  • Ik zal mijn medische kennis delen in het belang van de patiënt en de verbetering van de gezondheid;
  • Ik zal mijn gezondheid, welzijn en capaciteiten bewaken om ervoor te zorgen dat ik het hoogste niveau van dienstverlening bied;
  • Ik zal mijn medische kennis niet gebruiken om mensenrechten en burgerlijke vrijheden te schenden, zelfs niet als ik wordt bedreigd;
  • Ik beloof dit plechtig, vrijwillig en oprecht.