Dzisiejsze gry komputerowe to całe światy, które coraz bardziej przypominają świat rzeczywisty, w którym stajemy się bohaterami z wielką misją uratowania wszystkiego. Jest to jednak jeden z powodów, dla których stają się uzależnieniem…
pixabay.com
Czasy prymitywnych gier komputerowych, których „wszechświat” składał się z kwadratów i prostych „kwadratów” obrazków, dawno minęły. Dzisiejsze gry komputerowe to całe światy, które coraz bardziej przypominają świat rzeczywisty; jednocześnie są znacznie lepsze niż rzeczywistość, bo tam okazujemy się bohaterami, pięknymi ciałem i duszą, a nasze życie (a dokładniej życie naszej postaci) ma znaczenie globalne, bo jest związane z wielka misja uratowania wszystkiego, co istnieje... Gry komputerowe stały się prawdziwą sztuką high-tech. Jest to jednak jeden z powodów, dla których stają się uzależnieniem.
Nierozpoznane uzależnienie
Oficjalna medycyna nie zdecydowała się jeszcze na uznanie takiej choroby za uzależnienie od hazardu. Jednak lekarze z różnych organizacji od dawna prowadzą badania, których wyniki ujawniają dokładnie objawy uzależnienia, podobne do alkoholu i narkotyków. W jednym z takich badań grupie badanych pokazano zrzuty ekranu z ich ulubionych gier. I mieli reakcję podobną do reakcji alkoholików i narkomanów w momencie, gdy pokazano im obiekt ich namiętności.
O istnieniu uzależnienia od hazardu pisało wielu znanych psychologów, zarówno za granicą, jak iw naszym kraju. Steve Pope z Wielkiej Brytanii porównuje dwa dni grania do zażycia linii kokainy. Zauważył również takie czynniki, jak przejście zapalonych graczy na niezdrową dietę, odmowę nauki i pracy, zapominanie o przyjaciołach i inne. Jego artykuł na ten temat został napisany w jednej z brytyjskich gazet i wywołał wiele kontrowersji. Autor nie poparł swoich przemyśleń dowodami i wyraźnie wyolbrzymił skalę wymienionych czynników.
Rosyjski psycholog M.S. Iwanow wymienia zanurzenie gracza w grze fabularnej jako czynnik ryzyka; jednocześnie utożsamia się z postacią, całkowicie „rozpuszczając się” w świecie gry. Prawdziwe życie zupełnie przestaje go interesować, w realnym może całkowicie stracić sens życia.
Historia Snowly
Mogłoby się wydawać, że specjaliści tacy jak Iwanow mocno wyolbrzymiają niebezpieczeństwo, jakie niosą ze sobą komputerowe gry fabularne. Jest mało prawdopodobne, aby gracz był tak „uruchomiony”, że całkowicie stracił poczucie rzeczywistości. Jednak prawdziwe przypadki tego rodzaju zyskały światową sławę. Wśród najbardziej znanych uzależnionych graczy jest Chinka, która grała w Warcrafta pod imieniem Snowly. Po kilku dniach z rzędu spędzonych przy komputerze dziewczyna zmarła z wycieńczenia: w przypływie pasji do gier odmówiła nawet jedzenia. Ta historia miała miejsce w 2005 roku, kiedy słynna gra MMORPG dopiero zyskiwała na popularności i była czymś zupełnie nowym w branży komputerowej. Wspomniana sprawa rodzi pewne pytania; w szczególności, co zrobili rodzice dziewczynki, którzy musieli zauważyć dziwne zachowanie córki.
Kiedy historia ujrzała światło dzienne, inni gracze zorganizowali dla Snowly rodzaj wirtualnego pogrzebu.
W związku z tym nadal zdarzają się przypadki całkowitego „zanurzenia” w grze ze skutkiem śmiertelnym. Jednak dziennikarze i stronniczy psychologowie lubią robić z takich opowieści straszydła dla masowej publiczności, zastępując „całkowitą immersję” samym procesem gry. W rzeczywistości incydent z chińską dziewczyną jest rzadkością, przykładem skrajnego stopnia uzależnienia. W końcu tysiące ludzi, którzy lubią gry, nigdy nie „utopią się” w niej na tyle, by zapomnieć o rzeczywistości. Poczucie samozachowawczy przejmie kontrolę, a gracz oderwie się od monitora, choćby po to, by zjeść.
pexels.com
Uzależnienie od hazardu: kto jest winien?
Mówiąc o uzależnieniu od hazardu, nie wszyscy pamiętają, że żadne uzależnienie nie powstaje tak po prostu. Bolesna pasja do jakiegokolwiek zawodu lub przedmiotu jest z reguły wynikiem tego, że coś nie wyszło pacjentowi w prawdziwym życiu. I nie wyszło to w wielkim stylu. Zawiodła kariera zawodowa czy życie osobiste, nie udało się spełnić jakiegoś wielkiego marzenia czy ważnych planów na przyszłość, które były sensem życia zawodnika lub jego częścią. W prawdziwym świecie gracz jest nikim – a raczej czuje się jak nikt. A gra komputerowa pozwala znaleźć dla tego jakieś ujście.
Całkowite zaangażowanie w grę wiąże się z szeregiem kompleksów i niezaspokojonych pragnień. Taki jest na przykład „kompleks Boga”; pragnienie twórczej aktywności bez możliwości zamanifestowania jej w rzeczywistości przenosi uwagę człowieka na grę, w której może on swobodnie budować swój świat praktycznie z niczego. Chęć dokonywania wyczynów nie pasuje do rutyny życiowej, w której nie ma romansu; w poszukiwaniu tego romansu osoba również pogrąża się w grze, często z głową. Inna grupa graczy szuka wyjścia z nagromadzonej agresji, pragnienia sprawiedliwości i zemsty. Pewna wada psychiczna odpowiada gatunkowi, który wybiera gracz. I w pewnym sensie branża gier dostosowuje się do odbiorców, oferując swój własny gatunek różnym typom „pacjentów”.
Ale nie możesz myśleć, że gry rodzą uzależnienie. W rzeczywistości pojawia się u osób, które mają predyspozycje do różnego rodzaju nałogów. Jeśli odbierze im się gry, znajdą nowy przedmiot pasji, któremu będą się oddawać z tym samym bolesnym zapałem: czytanie fikcji, zbieranie puzzli, oglądanie telewizji itp. Dlatego leczenie uzależnionych od hazardu powinno opierać się na wyeliminowaniu przyczyn tej choroby: osoba potrzebuje kompleksowej pomocy.
Objawy uzależnienia od hazardu
Uzależnienie od hazardu przejawia się na różnych poziomach: mentalnym, behawioralnym, fizycznym. Zapalonego gracza, którego hobby przerodziło się w chorobę, można rozpoznać po następujących znakach:
- Niechęć do odwrócenia uwagi od gry.
- Drażliwość, gdy próbuje odciągnąć go od komputera.
- Nieumiejętność zaplanowania czasu rozpoczęcia i zakończenia gry, chęć spędzenia w niej całego swojego czasu.
- Stałe inwestycje pieniężne w grze; pod tym względem gry komputerowe są podobne do automatów do gry – obie wykorzystują niezdrowe zainteresowanie gracza i chęć inwestowania coraz większych pieniędzy.
- Gracz przestaje o siebie dbać, myć się, czesać włosy na czas.
- Hazardzista odmawia jedzenia, ponieważ rozprasza go to. Charakterystyczne jest również ciągłe używanie kawy i innych orzeźwiających napojów, ponieważ chce się bawić przez cały dzień.
- Ciągłe rozmowy o grach z każdym, kto przynajmniej coś z tego rozumie.
- Zaburzenia organizmu: niewyraźne widzenie, bóle głowy, bóle pleców i dolnej części pleców, zaburzenia snu, bezsenność i inne podobne objawy.
pixabay.com
Jak leczyć uzależnienie od hazardu?
Przede wszystkim należy pamiętać, że chorobie łatwiej jest zapobiegać niż leczyć. W związku z tym przydatne będą środki zapobiegawcze. Na przykład rozmowy z młodymi ludźmi. Psycholog lub inny facylitator konwersacji powinien wyjaśnić niebezpieczeństwa związane z nadmierną pobłażliwością w grach komputerowych, podać przykłady z życia, a także porozmawiać z młodymi ludźmi o ich problemach. Trzeba wykazać, że uzależnienie od komputera pojawia się u osób o słabej psychice i charakterze, którym brakuje siły woli. Jeśli chodzi o dzieci, ważny jest również stosunek rodziców do dziecka: jeśli widzi, że prawdziwe życie może być interesujące, raczej nie rozwinie się w uzależnienie od hazardu.
Co jednak, jeśli nałóg już istnieje? Tutaj należy zaprowadzić osobę do psychologa, który udzieli fachowej pomocy. Istnieje również leczenie uzależnienia od hazardu: stosuje się w tym neuroleptyki, antydepresanty i inne podobne leki. I oczywiście najważniejszym sposobem eliminowania uzależnienia jest zwracanie uwagi na samą osobę. W końcu brak komunikacji, przyjaciół i naprawdę bliskich ludzi w rzeczywistości jest jednym z głównych powodów „ucieczki” do świata komputerów.
Źródło: 4mózg.ru
