We maken nog steeds kennis met interessante, bizarre en bizarre vruchten van over de hele wereld, die niet alleen verbazen met hun ongewone vorm, maar ook met hun specifieke geur en pikante smaak.
Lodoicea
Lodoicea (of Seychellenpalm) is een lange, langzaam groeiende palmboom van 25-34 meter hoog. Zij is de enige vertegenwoordiger van haar geslacht, dat Lodoicea maldivica wordt genoemd. Deze relikwiesoort wordt gevonden op hellingen en in valleien op twee oude granieten eilanden – Praslin en Curieuse in de archipel van de Seychellen.
De plaatsen waar de Seychellenpalm groeit, zijn uitgeroepen tot natuurreservaten. De palm van de Seychellen heeft de grootste zaden van alle planten.
Lodoicea is zelfs afgebeeld op het wapen van de Seychellen.
De planten zelf – palmbomen – hebben een zeer sterk wortelstelsel, waardoor ze eeuwenlang leven. De palmboom begint vruchten af te werpen op de leeftijd van 100 jaar, maar niemand kent de leeftijdsgrens; sommigen beweren dat ze 800 jaar oud wordt. Er worden maximaal 30 noten tegelijk in een palmboom gebonden.
Een grote lodoitia-vrucht, die zeekokosnoot (Coco de Mer) wordt genoemd, heeft een massa van 13-18 kg (soms tot 25 kg). Dit is het grootste zaad ter wereld! De vruchten rijpen heel lang – van 7 tot 10 jaar.
Interessant feit! Sommige vruchten van de palm van de Seychellen worden onrealistisch groot. Ze hebben 2 of soms 3 zaden en bereiken een massa van meer dan 45 kg.
De vrucht van de Seychellenpalm is qua structuur vergelijkbaar met een kokosnoot. Zijn "bot" is aan de buitenkant bedekt met een vezelig omhulsel tot 3 centimeter dik. Na het rijpen valt de noot.
Lodocea wordt veel gebruikt onder de lokale bevolking. Van de harde schil maken ze borden, keukengerei en dergelijke. De bladeren worden gebruikt voor mandenmakerij en dakbedekking voor hutten.
De vrucht wordt ook gebruikt in de Siddha-geneeskunde, de Ayurvedische geneeskunde en de traditionele Chinese geneeskunde. In voedsel wordt het vaak gebruikt als smaakversterker voor soepen in de Zuid-Chinese keuken, namelijk de Kantonese keuken.
Seychellenpalmzaden worden al eeuwenlang zeer gewaardeerd en hun zeldzaamheid heeft geleid tot grote belangstelling en hoge prijzen in koninklijke hoven.
Het vruchtvlees van de vrucht is een delicatesse. Van het wit-roze sap van jonge noten maken ze een originele en dure cocktail (in sommige restaurants tot $ 20-30 per glas), die stimulerende eigenschappen heeft.
Komt overeen met de prijs van de cocktail en de kokosnoot zelf. Je kunt het officieel niet kopen voor minder dan $ 300.
Cocon
Cocoon – is een kruidachtige struik tot 2 meter hoog. Het komt uit het Amazonegebied van Zuid-Amerika. Momenteel geteeld in Colombia, Venezuela, Peru, Brazilië en andere Latijns-Amerikaanse landen.
Fruitcocons hebben een ronde of ovale vorm tot 4 cm lang en tot 6 cm breed. Onrijpe vruchten hebben een dunne schil bedekt met pluisjes, wanneer ze rijp zijn, worden ze glad en worden geel, oranje of rood.
Onder de bittere schil bevindt zich een dunne laag dichte romige pulp. Binnenin bevindt zich een gele gelei-achtige kern met talrijke kleine platte zaden.
De gepelde cocons zijn vers eetbaar. Ze worden gebruikt in salades en sauzen. Er worden marmelade, jam, gelei en sappen van gemaakt.
Eetbare dacryoden
Dacryoden eetbaar is een fruitboom die groeit in de vochtige equatoriale wouden van tropisch Afrika. Het wordt soms safu (in Kameroen), atanga (in Gabon), ube (in Nigeria), Afrikaanse peer of pruim, nsafu genoemd.
Eetbare Dacryoden komen zowel in het wild als gekweekt voor van Angola in het zuiden tot Niger in het noorden, van Sierra Leone in het westen tot Oeganda in het oosten. Het wordt ook geïntroduceerd en gekweekt in Maleisië. In bossen groeien bomen 18-40 meter hoog, op plantages – niet hoger dan 12 meter.
De boom bloeit aan het begin van het regenseizoen en draagt 2-5 maanden na de bloei vrucht. De vrucht is een ellipsvormige steenvrucht met een lengte van 4-12 cm, de schil van de vrucht is donkerblauw of paars en het vruchtvlees is bleek tot lichtgroen.
De vruchten van dacryoden zijn eetbaar, ze worden rauw, gekookt en gebakken geconsumeerd. Het gekookte vruchtvlees van de vrucht heeft een structuur die vergelijkbaar is met boter, bevat 48% vet en is ook rijk aan vitamines. De korrels kunnen worden gebruikt als voer voor geiten en schapen.
Capotroshi brazilinsis
Carpotroche brasiliensis is een middelgrote tot grote boom die 5 tot 20 meter hoog kan worden. Het is afkomstig uit het Atlantische Woud van Brazilië en de geografische verspreiding omvat de staten Espirito Santo, Minas Gerais, Bahia, Rio de Janeiro en Sao Paulo.
De vruchten zijn rond en "vlezig" en bereiken een groot formaat. Er zit een soort "fringe" op de schelp.
De vruchten worden direct van de boom geoogst wanneer de spontane herfst begint, maar kunnen ook op de grond worden verzameld nadat ze zijn gevallen. Verwijder handmatig alle zaden door ze van het omringende vruchtvlees te scheiden. Elke vrucht bevat 80 tot 120 zaden.
Carpotroche brasiliensis kan worden gebruikt in stedelijke en sierboomaanplantingen vanwege zijn schoonheid, vooral de bloemen. De vruchten worden door veel dieren zeer gewaardeerd omdat ze een uniek uiterlijk hebben. Vruchten worden zeer gewaardeerd door leeuweriken en apen.
De olie verkregen uit de zaden van carpotroche brasiliensis werd in de twintigste eeuw veel gebruikt in de strijd tegen lepra. Deze olie staat bekend als "chalmugra-olie". Deze olie wordt al sinds de oudheid gebruikt, voornamelijk in India, Indo-China, Maleisië en Afrika voor de behandeling van lepra en dermatosen.
Voorlopige studies stellen dat de olie geïsoleerd uit carpotroche brasiliensis insecticide en parasiticide eigenschappen heeft, waardoor roos, luizen en herpetische manifestaties effectief worden bestreden. Deze oliën waren het belangrijkste medicijn dat werd gebruikt om lepra te behandelen tot de komst van sulfamedicijnen in de jaren veertig.
