De grootte, kleur en vorm van bananen kunnen sterk variëren, afhankelijk van het type of de variëteit. Bijna alle eetbare bananen die momenteel worden geteeld, zijn cultivars van een enkele kunstmatige, door de mens gemaakte soort, die een hybride is van de Pointy-banaan, de Balbis-banaan en minder vaak de Maclay-banaan.
In totaal zijn er ongeveer 500 gecultiveerde bananenvariëteiten bekend, maar sommige zijn weinig bekend of worden niet meer gekweekt vanwege ziekte.
In hetzelfde artikel willen we de slimste, meest interessante, zeldzame en ongebruikelijke bananenvariëteiten beschouwen, waarvan velen het bestaan niet eens wisten.
Blauwe bananen
Blauwe bananen heten Blue Java (of Ice Cream Banana, Hawaiian Banana, Nei Mannan, Cree of Senizo), het is een winterharde, winterharde bananenvariëteit. Blue Java staat bekend om zijn zoete, geurige vruchten, waarvan wordt gezegd dat ze qua textuur en smaak op vanille-ijs lijken.
Blauwe Java-bomen kunnen tot 6 meter hoog worden. Door hun sterke stengel en wortelstelsel zijn ze bestand tegen kou en wind. Hun bladeren zijn zilvergroen van kleur.
De vruchten worden 17-23 cm lang en als de bananen nog niet rijp zijn, hebben ze een kenmerkende zilverblauwe kleur. Maar als ze rijp zijn, veranderen ze in lichtgeel fruit met wit, romig vruchtvlees.
Blauwe Java-bananen zijn populaire bananen die zowel vers als gekookt kunnen worden gegeten. Ze zijn erg geurig en smaken naar vanillevla. Blauwe bananen gaan heel goed samen met ijs.
Ze zijn ook populair als sier- en schaduwplanten vanwege hun ongebruikelijke blauwe kleur, grote omvang en gematigde klimaattolerantie.
In Hawaii staat de blauwe banaan bekend als de "Ice Cream Banana" en in Fiji als de "Hawaiian Banana". Het wordt ook "Cree" genoemd in de Filippijnen en "Senizo" in Midden-Amerika.
Rode bananen
Rode bananen zijn een groep bananencultivars met een roodpaarse schil. Dit is een zeer populaire banaansoort, die in het Engels verschillende namen heeft: rode banaan (rode banaan), rode Dacca (rode Dacca), banaan Claret (Claret banaan), Cavendish banaan "Cuban Red", Jamaicaanse rode banaan, rode Cavendish banaan. Rode bananen zijn ook bekend onder vele andere veel voorkomende namen in andere landen – ongeveer 25 buitenlandse namen.
Rode bananen worden over de hele wereld verkocht, maar zijn het populairst in Oost-Afrika, Azië, Zuid-Amerika, de Verenigde Arabische Emiraten en Midden-Amerika.
Als ze rijp zijn, hebben rode bananen een dieprode of kastanjebruine schil. De vruchten worden het best geconsumeerd als ze een beetje zacht zijn, maar niet gekneusd. Het vruchtvlees is romig en heeft een lichtroze kleur. Rode bananen zijn zachter en zoeter dan de gele variëteiten die we gewend zijn. Sommige soorten hebben een lichte mangosmaak, andere hebben een aards aroma (een geur die na regen komt).
Rode bananenvariëteiten bevatten meer bètacaroteen en vitamine C dan gele bananenvariëteiten. Hoe roder de vrucht, hoe meer caroteen en hoe hoger het gehalte aan vitamine C. Ze bevatten ook kalium en ijzer. Rode bananen bevatten drie natuurlijke suikerbronnen: sucrose, fructose en glucose, waardoor ze een onmiddellijke en duurzame energiebron zijn.
Net als gele bananen rijpen rode bananen in een paar dagen bij kamertemperatuur en kunnen ze het beste buiten de koelkast worden bewaard.
Rode bananen worden op dezelfde manier gegeten als gele bananen, ze schillen het fruit voor het eten. Ze worden rauw gegeten, toegevoegd aan desserts en fruitsalades, en kunnen ook worden gebakken, gebakken en geroosterd. Rode bananen worden ook vaak gedroogd verkocht in winkels.
Roze bananen
De roze banaan is een sierbanaansoort, ook wel fluwelen banaan (harige banaan) of Musa velutina genoemd. Deze plant komt oorspronkelijk uit Assam (India) en de oostelijke Himalaya (Nepal).
Roze bananen worden voornamelijk als sierplant geteeld. Tijdens de warme maanden kunnen ze buiten worden gekweekt, bij koud weer moeten ze naar een huis, serre of kas worden verplaatst. De plant bereikt een kleine omvang en wordt meestal niet groter dan 1,5 meter.
Op de leeftijd van ongeveer een jaar bereikt de plant de volwassenheid en begint te bloeien. Het resultaat is een heleboel miniatuur roze bananen, 7-9 stuks in een bos. Met de juiste zorg kan een fluwelen banaan op elk moment van het jaar thuis vrucht dragen.
De vruchten van roze bananen zijn klein en ongeveer 8 cm lang, bananen zijn eetbaar, hun vruchtvlees is zoet en bevat een groot aantal zaden.
Er zijn cultivars van de fluwelen banaan die geen zaden bevatten. Ze worden vers en gedroogd geconsumeerd, bananenmeel, ingeblikt voedsel, marmelade, siroop en wijn worden ervan bereid. Sommige soorten bananen hebben vruchten met harde, melige, ongezoete pulp, ze worden voornamelijk gebruikt voor veevoer en worden alleen in gefrituurde en gekookte vorm gegeten.
Groene bananen
Bananen zijn helemaal niet groen omdat ze nog niet rijp zijn – er zijn gewoon varianten met een groene schil. In de regel zijn de vruchten van dergelijke variëteiten groot en in hun rauwe vorm oneetbaar. Ze worden vaak gebruikt om bananenchips te maken. Je kunt ze ook koken, bakken en braden. Aboriginals verkopen ze niet in fruitwinkels, maar in groenterijen (samen met kool, aardappelen).
Dwerg bananen
Een van de helderste vertegenwoordigers van dwergvariëteiten is de Senorita-banaan, ook bekend onder namen als Monkoy, Cariñosa, Cuarenta Dias. Dit zijn hele kleine, dikke en ongewoon zoete bananen.
Banana Senorita is een van de kortste bananenvariëteiten en wordt slechts 2,44 meter hoog. De vrucht is 85 mm lang en 34 mm breed.
Señorita-vruchten zijn recht met een ronde doorsnede. Onrijpe vruchten zijn lichtgroen van kleur en als ze rijp zijn, worden ze lichtgeel. De schil is erg dun en scheurt gemakkelijk als de vrucht overrijp is. Als ze rijp zijn, hebben ze ook de neiging om vanzelf los te komen van de stengels.
Senorita-bananen worden zeer gewaardeerd om hun uitzonderlijk zoete smaak en zacht, romig vruchtvlees. Ze worden zelden in grote aantallen gekweekt vanwege hun kwetsbaarheid voor ziekten. Bananen van deze variëteit worden meestal verkocht in kleine boerenstalletjes en zijn een populaire delicatesse voor toeristen die landelijke gebieden in de Filippijnen bezoeken.
Deze bananen worden bijna altijd vers gegeten, omdat ze door hun relatieve kwetsbaarheid moeilijk op te slaan of te vervoeren zijn over lange afstanden. Senorita-bananen worden zelden gebruikt bij het koken.
Gigantische bananen
Deze enorme bananen, neushoornhoornbananen of Afrikaanse neushoornhoorn genoemd, zijn een hybride variëteit van Afrikaanse bananen. De vruchten van deze variëteit worden beschouwd als de langste van alle bananenvariëteiten.
Neushoornhoornplanten hebben een hoogte van 3,6 tot 6 meter.
De vruchten, zoals eerder vermeld, worden beschouwd als de langste van alle bananenvariëteiten en worden tot 60 cm lang, maar in de meeste gevallen worden ze 30-36 cm lang.
Rhinoceros Horn-banaanvruchten kunnen rauw of gekookt worden gegeten.
Gestreepte bananen
Er is een zeldzame bananenvariëteit genaamd Musa Ae Ae of Maia Manini, die een ongewone gestreepte kleur heeft. Deze plant is erg grillig om te groeien, daarom is hij zeer zeldzaam.
De plant van deze variëteit wordt 5,5 meter hoog, heeft kleurrijk groen-wit blad, soms met roze randen.
Wanneer de vruchten rijpen, wordt hun schil geel. Volgens degenen die deze verbazingwekkende bananen kweken, zijn de vruchten heerlijk, zowel rauw als gekookt.
Wilde bananen
Wilde bananen verschillen uiterlijk weinig van gecultiveerde variëteiten. Het belangrijkste verschil is de aanwezigheid van zaden in het vruchtvlees.
Gele bananen
Dit zijn voor ons bekende bananen, waar je niemand mee zal verrassen. Om het onderwerp van dit artikel echter voor 100% te onthullen, hebben we toch besloten om je kort te vertellen over gele bananen.
Een prominente vertegenwoordiger van dit type banaan is de variëteit Cavendish. Bananen van deze variëteit zijn de meest bekende ter wereld, ze zijn goed voor bijna de helft van de wereldproductie van dessertbananen en de overgrote meerderheid van hen is betrokken bij de wereldhandel. Dit alles is te danken aan het feit dat Cavendish-bananen een uitstekende smaak hebben, goed worden bewaard en getransporteerd en bovendien ziekteresistent zijn.
De vruchten worden gesneden als ze nog maar voor 75% rijp zijn. Op dit moment is de schil van het fruit nog groen en alleen tijdens het transport, opslag en verkoop wordt het geel naarmate het fruit rijpt. Naarmate het fruit rijpt, wordt het zetmeel omgezet in suiker, waardoor het fruit zoeter wordt.
Naarmate de vrucht zijn laatste stadium bereikt terwijl hij rijpt, ontwikkelt hij bruine of zwarte "suikervlekken". Als ze overrijp zijn, wordt de schil zwart en wordt het vlees zacht.
Cavendish-banaanvruchten worden rauw gegeten, gebruikt in gebak, fruitsalades, fruitcompote of als toevoeging aan voedsel.
En we zullen je vertellen over de verschillende bananengerechten die door mensen over de hele wereld worden bereid in ons volgende artikel.
We raden ook aan:
◆Interessante feiten over bananen
◆Welke gerechten worden er over de hele wereld van bananen bereid?
◆Hoe een chocoladeboom wordt gekweekt en cacao wordt gemaakt
