Mars — jedna z najbardziej interesujących i tajemniczych planet Układu Słonecznego. Przyciąga uwagę naukowców, pisarzy, artystów i zwykłych ludzi swoimi cechami i możliwością kolonizacji.
W tym artykule opowiemy wszystko o badaniach Marsa: od jego pozycji w Układzie Słonecznym do geologii i atmosfery. Dowiedz się o fizycznych charakterystykach, orbicie, klimacie, powierzchni i satelitach czerwonej planety.
Pozycja planety Mars w Układzie Słonecznym
Jak wygląda Mars?
Mars — to planeta typu ziemskiego, czyli ma twardą powierzchnię i cienką atmosferę. Ma dwa małe satelity — Fobos i Deimos, które przypominają asteroidy. Mars ma jaskrawopomarańczowy lub czerwonawy kolor, który jest spowodowany wysoką zawartością tlenku żelaza (rdzy) w jego glebie, dlatego nazywa się go „czerwoną planetą”. Na powierzchni Marsa można zobaczyć wiele kraterów, wydm, wzgórz, dolin, wulkanów i kanionów.
Gdzie znajduje się Mars?
Mars znajduje się w Układzie Słonecznym, który składa się z ośmiu planet, ich satelitów, asteroid, komet i innych ciał niebieskich, które krążą wokół gwiazdy Słońca. Mars jest czwartą planetą od Słońca pod względem odległości i drugą planetą od Ziemi pod względem oddalenia.
Mars porusza się po eliptycznej orbicie wokół Słońca, która ma dużą rozpiętość w odległości między peryhelium (najbliższym punktem do Słońca) a aphelium (najdalszym punktem od Słońca).
Mars: czwarta planeta od Słońca
Mars jest czwartą planetą od Słońca pod względem odległości i ma średnią odległość od niego około 228 milionów kilometrów. To około 1,5 razy więcej niż odległość od Ziemi do Słońca, która wynosi około 150 milionów kilometrów.
Z powodu dużej odległości od Słońca, Mars otrzymuje 4 razy mniej energii słonecznej niż Ziemia i ma niższą temperaturę na swojej powierzchni.
Odległość od Marsa do Słońca i Ziemi
Odległość od Marsa do Słońca i Ziemi nie jest stała, zmienia się w zależności od położenia planet na ich orbitach. Minimalna odległość od Marsa do Słońca osiągana jest podczas peryhelium i wynosi około 207 mln km. Maksymalna odległość od Marsa do Słońca osiągana jest podczas aphelium i wynosi około 249 mln km.
Minimalna odległość od Marsa do Ziemi osiągana jest podczas opozycji, gdy Mars i Ziemia znajdują się po jednej stronie Słońca, i wynosi około 56 mln km. Maksymalna odległość od Marsa do Ziemi osiągana jest podczas koniunkcji, gdy Mars i Ziemia znajdują się po różnych stronach Słońca, i wynosi około 401 mln km.
Fizyczne charakterystyki Marsa
Średnica Marsa
Średnica Marsa wynosi około 6792 km (4220 mil), co jest około 2 razy mniejsze niż średnica Ziemi, która wynosi około 12756 km (7926 mil).
Promień Marsa
Promień czerwonej planety wynosi około 3396 km, co jest około 2 razy mniejsze niż promień Ziemi, który wynosi około 6378 km.
Powierzchnia Marsa
Powierzchnia Marsa wynosi około 144 mln km², co jest mniej więcej równe powierzchni lądu na Ziemi, która wynosi około 149 mln km².
Objętość Marsa
Objętość planety wynosi około 163 miliardów kilometrów sześciennych, co jest około 7 razy mniejsze niż objętość Ziemi, która wynosi około 1083 miliardów kilometrów sześciennych.
Masa Marsa
Całkowita masa Marsa wynosi około 642 mld ton, co jest około 10 razy mniejsze niż masa Ziemi, która wynosi około 5972 mld ton.
Gęstość Marsa
Gęstość planety Mars wynosi około 3,93 g/cm³, co jest około 1,3 razy mniejsze niż gęstość Ziemi, która wynosi około 5,51 g/cm³.
Wiek Marsa
Mars istnieje około 4,6 mld lat, co jest mniej więcej równe wiekowi Ziemi, która również powstała około 4,6 mld lat temu.
Orbita i okres obrotu Marsa
Dzień marsjański i jego długość
Mars obraca się wokół swojej osi i wokół Słońca. Czas, w którym Mars wykonuje jeden obrót wokół swojej osi, nazywany jest dniem marsjańskim lub solem. Wynosi on około 24 godziny 39 minut, co jest około 40 minut dłużej niż dzień ziemski.
Rok marsjański i jego długość
Czas, w którym Mars wykonuje jeden obrót wokół Słońca, nazywany jest rokiem marsjańskim. Wynosi on około 687 ziemskich dni, co jest około 1,9 razy dłużej niż rok ziemski.
Pory roku na Marsie
Z powodu różnej długości dnia i roku na Marsie, pory roku również różnią się od ziemskich. Na Marsie są 4 pory roku: wiosna, lato, jesień i zima. Jednak z powodu eliptyczności orbity czerwonej planety, długość pór roku nie jest równomierna.
Na północnej półkuli Marsa wiosna trwa 194 sole, lato — 178 soli, jesień — 142 sole, a zima — 154 sole.
Na południowej półkuli Marsa wiosna trwa 142 sole, lato — 154 sole, jesień — 194 sole, a zima — 178 soli.
W ten sposób, na południowej półkuli Marsa pory roku są bardziej ekstremalne niż na północnej. Jest to związane z tym, że podczas południowego lata Mars znajduje się bliżej Słońca, a podczas południowej zimy — dalej od Słońca niż podczas północnego lata i zimy.
Atmosfera i klimat na Marsie
Skład atmosfery Marsa
Mars ma bardzo cienką atmosferę, która składa się głównie z dwutlenku węgla (95,32 %), a także azotu (2,7 %), argonu (1,6 %), tlenu (0,13 %), pary wodnej (0,03 %) i innych gazów.
Ciśnienie atmosferyczne na Marsie wynosi średnio około 6 milibarów, co jest około 160 razy mniejsze niż ciśnienie atmosferyczne na Ziemi, które wynosi około 1013 milibarów.
Z powodu niskiego ciśnienia atmosferycznego na Marsie, woda nie może istnieć w stanie ciekłym na powierzchni planety, a od razu przechodzi z stanu stałego (lodu) w gazowy (pary).
Temperatura na Marsie i zakres temperatur
Temperatura na Marsie zależy od pory dnia, pory roku, szerokości geograficznej i wysokości nad poziomem morza. Średnio, temperatura na Marsie wynosi około -63 °C, co jest około 5 razy niższe niż średnia temperatura na Ziemi, która wynosi około 15 °C. Jednak temperatura na Marsie może wahać się w szerokim zakresie od -143 °C do 35 °C.
Najniższe temperatury na Marsie obserwowane są zimą na biegunach, gdzie temperatura może spadać do -143 °C. Najwyższe temperatury na Marsie obserwowane są latem na równiku, gdzie temperatura może wzrastać do 35 °C. Także, temperatura na Marsie może znacznie zmieniać się w ciągu dnia. Na przykład na równiku temperatura może wynosić około 20 °C w ciągu dnia i około -73 °C w nocy.
Pogoda na Marsie
Pogoda na czerwonej planecie zależy od ruchu atmosfery, która jest pod wpływem promieniowania słonecznego, obrotu planety, nierówności powierzchni i zmian sezonowych. Można tu zaobserwować różne zjawiska pogodowe, takie jak chmury, mgła, wiatr, burze pyłowe, śnieg i szron.
Chmury na Marsie składają się z kryształów lodu wodnego lub dwutlenku węgla i tworzą się w górnych warstwach atmosfery. Mgła tworzy się w dolnych warstwach atmosfery z powodu kondensacji pary wodnej i może pokrywać doliny i kratery.
Wiatr na Marsie powstaje z powodu różnicy temperatury i ciśnienia między różnymi regionami planety i może osiągać prędkość do 100 m/s.
Burze pyłowe na tej planecie są najsilniejsze i najbardziej rozległe w Układzie Słonecznym. Mogą zaciemniać Słońce, podnosić pył na wysokość do 60 km i obejmować całą planetę. Burze pyłowe na Marsie częściej występują wiosną i latem na południowej półkuli, kiedy planeta znajduje się bliżej Słońca.
Śnieg i szron na Marsie powstają z powodu zamarzania pary wodnej lub dwutlenku węgla w atmosferze i osadzają się na powierzchni planety. Śnieg i szron częściej występują zimą na biegunach, gdzie temperatura jest wystarczająco niska na powstawanie lodu.
Klimat na Marsie
Klimat na Marsie zależy od wielu czynników, takich jak odległość od Słońca, nachylenie osi obrotu, albedo powierzchni, skład atmosfery i aktywność geologiczna.
Klimat może zmieniać się w ciągu epok geologicznych z powodu zmiany orbity planety, oscylacji nachylenia osi, wulkanizmu, uderzeń asteroid i innych procesów. Na Marsie można wyróżnić 3 główne strefy klimatyczne: polarną, umiarkowaną i tropikalną.
Strefa polarna znajduje się na szerokościach powyżej 60° i charakteryzuje się niską temperaturą, wysokim ciśnieniem, niską wilgotnością, małą ilością opadów i słabym wiatrem.
Strefa umiarkowana znajduje się na szerokościach od 30° do 60° i charakteryzuje się umiarkowaną temperaturą, średnim ciśnieniem, średnią wilgotnością, średnią ilością opadów i średnim wiatrem.
Strefa tropikalna znajduje się na szerokościach poniżej 30° i charakteryzuje się wysoką temperaturą, niskim ciśnieniem, wysoką wilgotnością, dużą ilością opadów i silnym wiatrem.
Powierzchnia Marsa
Powierzchnia Marsa i jej cechy
Powierzchnia Marsa przedstawia zróżnicowany i złożony krajobraz, który powstawał pod wpływem różnych procesów geologicznych, takich jak wulkanizm, tektonika, erozja, uderzenia asteroid i zlodowacenie.
Powierzchnia czerwonej planety ma 2 główne typy: stare powierzchnie i młode powierzchnie.
Stare powierzchnie na Marsie mają dużą ilość kraterów, które świadczą o starożytności i niskiej aktywności geologicznej tych regionów.
Młode powierzchnie na Marsie mają mniej kraterów, co świadczy o większej aktywności geologicznej tych regionów. Młode powierzchnie są również bardziej zróżnicowane pod względem rzeźby terenu i składu. Można na nich zobaczyć wulkany, kaniony i doliny.
Wulkany Marsa
Mars ma największe i najliczniejsze wulkany w Układzie Słonecznym. Powstały one w wyniku unoszenia się i topnienia mantii pod skorupą planety.
Wulkany na Marsie mają różne kształty, rozmiary i wiek. Najbardziej znane z nich to Olympus, Arsia, Pavonis i Ascraeus, które tworzą Płaskowyż Tharsis na równiku planety. Są to wulkany tarczowe, czyli mają szeroki i płaski kształt.
Wulkan Olympus jest najwyższym wulkanem w Układzie Słonecznym, ma wysokość 21,9 km nad poziomem morza i średnicę 600 km.
Inne wulkany na Marsie to Elysium, Albor i Apollinaris, które znajdują się na półkuli północnej i południowej planety. Te wulkany mają wysokość od 4 do 8 km i średnicę od 100 do 200 km. Są to wulkany stożkowe, czyli mają wąski i wysoki kształt.
Kaniony
Mars ma najgłębsze i najdłuższe kaniony w Układzie Słonecznym. Powstały one w wyniku pęknięć i erozji skorupy planety.
Kaniony na Marsie mają różne kształty, rozmiary i wiek. Najbardziej znany z nich to Dolina Mariner, która znajduje się na równiku planety. Ten kanion ma długość około 4500 km, głębokość do 7 km i szerokość od 2 do 120 km. Jest największym kanionem w Układzie Słonecznym i przewyższa rozmiarami nawet Wielki Kanion na Ziemi.
Inne kaniony na Marsie to Noctis Labyrinthus, Valles Marineris, Candor Chasma, Ophir Chasma i inne, które tworzą system kanionów na zachodzie planety. Są to złożone i kręte kaniony, które mają wiele odgałęzień i skrzyżowań.
Doliny
Mars ma wiele dolin, które powstały w wyniku procesów tektonicznych, wulkanicznych, erozyjnych i glacjalnych. Mają one również różne kształty, rozmiary i wiek.
Najbardziej znane doliny na Marsie to doliny rzek, które znajdują się na półkuli południowej planety. Te doliny mają długość do 1000 km, szerokość do 10 km i głębokość do 100 m. Są one dowodem na to, że w przeszłości na Marsie płynęły rzeki, które przenosiły wodę i osady.
Inne doliny na Marsie to doliny wiatru, które znajdują się na półkuli północnej planety. Te doliny osiągają długość 100 km, szerokość do 100 m i głębokość do 10 m. Są one wynikiem tego, że wiatr wymiatał pył i piasek z nizin i pozostawiał za sobą wąskie i głębokie rowy.
Jeszcze jednym typem dolin na Marsie są doliny lodu, które znajdują się na biegunach planety. Te doliny mają długość od 10 do 100 km, szerokość od 10 do 100 km i głębokość od 10 do 100 m. Są one wynikiem tego, że lód przemieszczał się po powierzchni planety i wycinał w niej rowy i zagłębienia.
Skład powierzchni (gleby) Marsa
Gleba na Marsie to mieszanina minerałów, pyłu, piasku, żwiru i kamieni, które powstały w wyniku niszczenia skorupy planety. Ta gleba ma różny skład w zależności od regionu, głębokości i historii.
Najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem w glebie na Marsie jest tlen, który stanowi około 45 % masy. Inne często spotykane pierwiastki w glebie to żelazo (około 20 %), krzem (około 15 %), magnez (około 7 %), aluminium (około 6 %), wapń (około 4 %), siarka (około 2 %) i inne.
Z powodu wysokiej zawartości tlenku żelaza (rdzy) gleba Marsa ma czerwonawy lub brązowawy kolor.
Najbardziej rozpowszechnione minerały to krzemiany, tlenki, siarczany, węglany, fosforany i halogenki.
Ciekawostką jest fakt, że w glebie tej planety odkryto ślady substancji organicznych, które mogą być oznaką życia w przeszłości lub teraźniejszości.
Gleba na Marsie ma różną gęstość, porowatość, wilgotność i temperaturę w zależności od regionu, głębokości i pory roku.
Kratery marsjańskie
Kratery na Marsie to zagłębienia w powierzchni planety, które powstały w wyniku uderzeń asteroid, komet i innych ciał niebieskich. Kratery na Marsie mają różne rozmiary, kształty, głębokości, wiek i stan.
Największe kratery mają średnicę od 100 do 1000 km i głębokość od 10 do 100 km. Są to najstarsze kratery na Marsie, datowane na około 4 mld lat.
Najmniejsze kratery mają średnicę od 1 do 10 m i głębokość od 0,1 do 1 m. Są to najmłodsze kratery, datowane na kilka lat do kilku milionów lat.
Wydmy i wzgórza marsjańskie
Wydmy i wzgórza na Marsie powstały w wyniku przemieszczania się i gromadzenia pyłu, piasku, żwiru i kamieni pod wpływem wiatru, wody lub lodu. Mają one różne rozmiary, kształty, wysokości, kolory i położenie.
Największe wydmy i wzgórza na Marsie mają rozmiary od 10 do 100 km, kształty od liniowych do gwiaździstych, wysokości od 10 do 100 m, kolory od czerwonego do czarnego. Są to najnowsze i najbardziej dynamiczne formy rzeźby terenu na Marsie i ciągle się zmieniają pod wpływem wiatru.
Najmniejsze wydmy i wzgórza mają wysokość i średnicę nie większą niż 10 m, mają kopulasty lub wyboisty kształt, kolor od żółtego do białego. Są to najstarsze i najbardziej stabilne formy rzeźby terenu na Marsie i rzadko się zmieniają pod wpływem wiatru.
Zasoby naturalne Marsa
Zasoby naturalne na Marsie to naturalne materiały i energia, które mogą być wykorzystywane do różnych celów, takich jak badania naukowe, kolonizacja, wydobycie lub turystyka. Najważniejsze zasoby naturalne tutaj to woda, metale i energia.
Woda
Woda na Marsie jest niezbędnym zasobem dla wszelkich form życia, a także dla celów naukowych, kolonizacyjnych i turystycznych. Woda tutaj występuje w trzech stanach: stałym, ciekłym i gazowym.
Stała woda na Marsie występuje w postaci lodu na biegunach, pod powierzchnią i w meteorytach. Ciekła woda znajduje się w postaci podziemnych rzek, jezior i akwenów. Gazowa znajduje się w postaci pary wodnej w atmosferze.
Ilość wody na czerwonej planecie szacuje się na 20–30 milionów kilometrów sześciennych, co jest około 50 razy mniej niż ilość wody na Ziemi, która wynosi około 1400 milionów kilometrów sześciennych.
Marsjańska woda może być również niezbędna do podtrzymywania życia człowieka na Marsie w przyszłości. Jest ona przedmiotem aktywnych badań i poszukiwań za pomocą różnych misji i instrumentów.
Metale
Metale na Marsie są cennymi zasobami do różnych celów, takich jak budownictwo, produkcja, energetyka, komunikacja, transport i handel. Występują one w postaci pierwiastków, stopów, rud lub meteorytów.
Najbardziej rozpowszechnione metale na Marsie to żelazo, aluminium, magnez, nikiel, miedź, cynk, ołów, złoto i platyna. Ilość ich szacuje się na kilka miliardów ton, co jest około 100 razy mniej niż ilość metali na Ziemi, która wynosi około 800 miliardów ton.
Energia
Energia jest niezbędnym zasobem dla wszelkich działalności, takich jak oświetlenie, ogrzewanie, chłodzenie, ruch, obróbka, przekazywanie i przechowywanie informacji. Energia na Marsie występuje w postaci energii słonecznej, wiatrowej, geotermalnej, jądrowej lub chemicznej.
Ilość energii na Marsie szacuje się na kilka bilionów kilowatogodzin. Na Ziemi ilość energii jest około 1000 razy większa niż na Marsie.
Procesy geologiczne na Marsie
Procesy geologiczne na Marsie zależą od wielu czynników, takich jak temperatura, ciśnienie, wilgotność, grawitacja, promieniowanie słoneczne, pole magnetyczne, wewnętrzna struktura i aktywność planety. Poniżej omówimy najważniejsze z nich.
Wulkanizm
Wulkanizm na Marsie był aktywny w przeszłości, ale teraz prawie wygasł. Wulkanizm tutaj był odpowiedzialny za utworzenie największych wulkanów w Układzie Słonecznym, takich jak Olympus, Arsia, Pavonis i Ascraeus, a także za utworzenie Płaskowyżu Tharsis, Płaskowyżu Elysium i innych wzniesień.
Wulkanizm na Marsie wpływał na skład i temperaturę atmosfery, na rozkład wody i lodu, na chemiczny i mineralny skład powierzchni.
Tektonika
Tektonika — to proces, w którym skorupa planety łamie się na płyty, które poruszają się względem siebie pod wpływem sił powstających w płaszczu planety. Tektonika na Marsie również była aktywna w przeszłości, ale teraz prawie się zatrzymała.
W wyniku tego procesu tutaj powstały najgłębsze i najdłuższe kaniony w Układzie Słonecznym, takie jak Dolina Mariner, Valles Marineris, Noctis Labyrinthus i inne, a także powstały grzbiety, rowy, fałdy, pęknięcia i inne struktury.
Erozja
Erozja — to proces, w którym powierzchnia planety podlega zniszczeniu i przemieszczaniu pod wpływem wiatru, wody, lodu, grawitacji, uderzeń i innych czynników. Erozja na Marsie była aktywna w przeszłości i nadal jest aktywna w teraźniejszości.
W wyniku erozji powstały najstarsze i najmłodsze formy rzeźby terenu na planecie, takie jak doliny rzek, doliny wiatru, doliny lodu, kratery, wydmy, wzgórza.
Jądro Marsa
Jądro Marsa składa się z żelaza, niklu i innych ciężkich pierwiastków. Ma ono promień około 1800 km, masę około 15 % od masy planety i temperaturę około 1500 °C.
Jądro Marsa dzieli się na 2 warstwy: zewnętrzne jądro i wewnętrzne jądro. Zewnętrzne jądro to ciekła warstwa, która obraca się wokół wewnętrznego jądra i tworzy pole geomagnetyczne planety. Wewnętrzne jądro to twarda warstwa, która składa się z kryształów żelaza i niklu.
Jądro Marsa wpływa na temperaturę, ciśnienie, gęstość i skład płaszcza i skorupy planety, na pole geomagnetyczne i na możliwość istnienia życia na planecie.
Pole magnetyczne Marsa
Pole magnetyczne Marsa — to siła, która powstaje z powodu ruchu naładowanych cząstek w jądrze, płaszczu, skorupie i atmosferze planety. Pole magnetyczne Marsa ma złożoną i niestabilną strukturę, która składa się z pola globalnego i lokalnego.
Globalne pole magnetyczne — to słabe i nieregularne pole, które powstaje z powodu resztkowego namagnesowania skorupy planety. Lokalne pole magnetyczne — to silne i rozproszone pole, które powstaje z powodu turbulencji zjonizowanego gazu w atmosferze planety.
Pole magnetyczne Marsa wpływa na rozkład i ruch naładowanych cząstek w kosmosie, na ochronę planety przed wiatrem słonecznym i promieniowaniem kosmicznym, na formowanie magnetosfery i zorzy polarnej, na klimat i pogodę, na geochemię i geobiologię, na możliwość istnienia życia na planecie.
Grawitacja na Marsie
Grawitacja na Marsie — to siła, która przyciąga wszystkie ciała do środka planety. Grawitacja zależy od masy i promienia planety, a także od odległości do jej powierzchni. Grawitacja na Marsie wynosi około 38 % grawitacji na Ziemi, czyli około 3,7 m/s².
Grawitacja wpływa na wagę i ruch ciał na planecie, na kształt i rozmiary planety, na orbity i okresy obiegu satelitów, na pływy, na ciśnienie atmosferyczne i temperaturę, na geologię i geodezję, na biologię i fizjologię.
Trzęsienia ziemi na Marsie
Trzęsienia ziemi na Marsie były rzadkie i słabe w przeszłości, ale stały się częstsze i silniejsze w teraźniejszości. Są one spowodowane różnymi przyczynami, takimi jak procesy tektoniczne, aktywność wulkaniczna, uderzenia asteroid, naprężenia termiczne, przejścia fazowe wody i lodu, interakcje grawitacyjne z Słońcem i satelitami.
Trzęsienia ziemi na Marsie mierzy się w skali magnitudy, która określa energię wyzwoloną podczas trzęsienia ziemi. Najsilniejsze trzęsienie ziemi na Marsie, które zostało zarejestrowane, miało magnitudę około 4,5, co odpowiada średniemu trzęsieniu ziemi na Ziemi.
Satelity Marsa
Satelity Marsa to Fobos i Deimos. Zostały one odkryte w 1877 roku przez amerykańskiego astronoma Asapha Halla.
Fobos i Deimos mają nieregularne kształty i małe rozmiary, składają się z porowatej materii skalnej, która jest pokryta grubą warstwą pyłu i żwiru. Oba satelity obracają się wokół swojej osi i wokół Marsa z taką samą prędkością, dlatego zawsze są zwrócone ku planecie jedną stroną.
Satelita Fobos
Fobos — to najbliższy Marsowi satelita, który znajduje się w odległości około 6000 km od centrum planety. Fobos ma średnicę około 22 km, masę około 10 mld ton.
Fobos ma nieregularny kształt, który przypomina ziemniaka. Ma wiele kraterów, z których największy nazywa się Stickney. Ma również kilka rowów, które mogą być śladami po uderzeniach lub naprężeniach w skorupie.
Satelita Fobos wykonuje jeden obrót wokół Marsa w 7 godzin 39 minut, co jest krótsze niż dzień marsjański. Z tego powodu Fobos porusza się po niebie szybciej niż Słońce i może zachodzić i wschodzić dwa razy dziennie.
Fobos stopniowo zbliża się do Marsa z powodu grawitacyjnego przyciągania planety i za kilka milionów lat albo rozpadnie się na pierścień, albo spadnie na powierzchnię Marsa.
Satelita Deimos
Deimos — to dalszy od Marsa satelita, który znajduje się w odległości około 23000 km od centrum planety. Ma średnicę około 12 km, masę około 2 mld ton.
Deimos ma nieregularny kształt, który przypomina trójkąt. Ma mniej kraterów niż Fobos, z których największy nazywa się Swift.
Satelita Deimos wykonuje jeden obrót wokół Marsa w 30 godzin 18 minut, co jest dłużej niż dzień marsjański. Z tego powodu Deimos porusza się po niebie wolniej niż Słońce i może zachodzić i wschodzić raz na dwa dni.
Deimos stopniowo oddala się od Marsa z powodu grawitacyjnego przyciągania planety i za kilka miliardów lat może opuścić orbitę i stać się swobodnym asteroidą.
Podsumowanie
Mars — to niesamowita i wyjątkowa planeta, która ma wiele wspólnego z Ziemią, ale też wiele różnic w porównaniu do niej. Mars ma wiele interesujących i tajemniczych cech, takich jak czerwony kolor, dwa satelity, cztery pory roku, największe wulkany i kaniony, cienką atmosferę, burze pyłowe, lodowe czapy polarne, starożytne doliny rzek, zasoby naturalne i procesy geologiczne.
Mars jest obiektem zainteresowania naukowego i badań, ponieważ może dać odpowiedzi na wiele pytań dotyczących pochodzenia i ewolucji Układu Słonecznego, możliwości istnienia życia na innych planetach, perspektyw kolonizacji i turystyki na Marsie.
Mars — to planeta, która zasługuje na uwagę i badania, ponieważ może otworzyć przed nami nowe horyzonty i możliwości.
Mars intrygował ludzkość przez tysiąclecia: od jego krwawego koloru po potencjał podtrzymywania życia. W następnym wideo dowiesz się, jak Czerwona Planeta powstała z gazu i pyłu oraz jakie znaczenie mają jej polarne czapy lodowe dla życia w takim kształcie, w jakim ją znamy.