Вред голодания опровергнут научными исследованиями

Появились свежие научные данные, опровергающие вред голодания и свидетельствующие о пользе голодания для здоровья и долголетия.

Речь не идёт о крайней форме голодания, что может привести к дегенерации и смерти. Обычно под длительным голоданием понимается воздержание от пищи в течение 48–120 часов.

Лишь недавно проведённые исследования проливают свет на роль голодания для адаптивных клеточных реакций организма.

Процессы эти чрезвычайно сложны для неподготовленного читателя, поэтому мы постараемся донести до вас информацию в максимально доступной форме. Те же, кому требуются углублённые знания по этому вопросу могут ознакомиться с полными текстами исследований по приведённым ссылкам в конце данной статьи.

Результаты большого исследования, проведённого Вальтером Лонго и Марком П. Мэттсоном, которое называется «Голодание – молекулярные механизмы и клиническое применение», опровергают вред голодания и показывают огромные потенциальные возможности использования голодания в целях долголетия и укрепления здоровья, а также для замедления процессов старения.

Временный отказ от пищи снижает окислительные повреждения и воспаления, оптимизирует энергетический метаболизм и усиливает клеточную защиту.

У человека прерывистое или периодическое голодание служит защитой от диабета, рака, сердечных заболеваний и нейродегенерации, способствует нормализации массы тела, а также помогает при гипертонии, астме и ревматоидном артрите.

Исследования на людях показывают, что различные формы голодания могут обеспечить эффективную стратегию снижения веса, замедлить процесс старения, и оптимизировать здоровье.

Таким образом, голодание имеет потенциал для замедления старения и может быть полезным для профилактики и лечения заболеваний при минимуме побочных эффектов.

Голодание в результате кетогенеза (синтеза кетоновых тел, не путать с кетоацидозом), способствует изменению метаболизма, липолизу (процессу расщепления жиров) и аутофагии (самоочищению от внутриклеточного мусора).

Эффекты воздействия голодания на старение и болезни рассматриваются как ответы на эволюционную адаптацию млекопитающих к периодам нехватки пищи. При голодании включаются клеточные и молекулярные механизмы, ответственные за защитные эффекты, которые позволяют выживать в условиях полного или частичного лишения источников энергии, избегая возраст-зависимых повреждений.

Механизм действия голодания заключается в том, что он провоцирует адаптивные клеточные стрессовые реакции, которые приводят к повышению способности справляться с сильным стрессом и нейтрализовать болезненные процессы.

Голодание может иметь положительный эффект в профилактике и лечении рака. Как показывают эксперименты, многократные циклы периодического голодания могут быть столь же эффективными, как и химиотерапия в лечении некоторых видов рака у мышей.

Голодание может защитить от рака путём снижения повреждений клеточных ДНК, а также путём апоптоза (самоуничтожения) предраковых клеток.

Идея о том, что рак можно лечить недельным голоданием, ставшая популярной несколько десятилетий назад, может быть лишь частично верной, по крайней мере для некоторых видов рака и может оказаться неэффективной для других видов рака.

Эффективность длительного голодания в лечении рака необходимо испытать в тщательно спланированных клинических исследованиях, в которых должны быть изучены побочные эффекты, в том числе ослабление иммунной системы и повышение восприимчивости к определенным инфекциям.

Тем не менее, исследования на животных из различных лабораторий свидетельствуют о том, что сочетание голодания с циклами химиотерапии весьма повышают эффективность лечения рака.

Исследованием отмечается благотворное воздействие различных форм голодания на гипертонию.

Исследования показывают существование большого потенциала для здоровья и долголетия, что может обеспечить периодическое голодание во взрослой жизни. Воздержания от пищи важны для поддержания оптимального здоровья и снижения риска многих хронических заболеваний, в особенности связанных с избыточным весом и сидячим образом жизни.

Исследования документально опровергают вред голодания и подтверждают положительные эффекты голодания на показатели здоровья, включая нормализацию уровня глюкозы в крови, повышение чувствительности к инсулину, нормализацию кровяного давления, уменьшение жира в организме, уменьшение атерогенных липидов (плохого холестерина) и воспаления.

Однако, голодания не рекомендуются детям и людям пожилого возраста, а также людям с пониженной массой тела и пациентам с сахарным диабетом, получающих инсулин или инсулиноподобные препараты.

Экстремальные диетические вмешательства в пожилом возрасте могут продолжаться для защиты от возрастных заболеваний, но они могут оказать разрушительное действие на иммунную систему и способность реагировать на определенные инфекционные заболевания, раны и другие проблемы.

Согласно исследованиям голодания длительностью более 24 часов рекомендуется проводить под наблюдением врача и желательно в клинике. Для борьбы с ожирением рекомендуются 12–24-часовые голодания в течение одного или нескольких дней каждую неделю или каждый месяц, в сочетании с регулярными физическими упражнениями.

Клинические и эпидемиологические данные подтверждают способность голодания замедлять процессы старения и предохранять от возраст-зависимых заболеваний. Основные факторы, вовлечённые в старение, которое усугубляется прожорливым образом жизни, замедляются из-за ограничения энергии в организме человека. Это:

• окислительное повреждение белков, ДНК и липидов;
• воспаление;
• накопление дисфункциональных белков и органелл;
• повышение сахара крови и инсулина.

Дополнительными эффектами голодания, которые могут рассматриваться как потенциальные стратегии «анти-эйдж» (против старения), являются:

• стимуляция аутофагии (самопоедание внутриклеточного мусора). Подробнее об этом читайте в нашей статье «Аутофагия – механизм, увеличивающий продолжительность жизни»;
• ингибирование пути mtor (препятствующему аутофагии);
• кетогенез (синтез кетоновых тел).

Таким образом, периодические циклы голодания не причиняют вред. Напротив, они обеспечивают более жизнеспособную стратегию здоровья и долголетия, чем постоянное ограничение калорийности питания, которое опасно возможностью хронического недоедания и имеет потенциально неблагоприятные эффекты, связанные с чрезмерным понижением индекса массы тела.

Ссылки на исследования, опровергающие вред голодания:

W tym artykule przedstawimy dowody naukowe w najbardziej przystępnej formie, które obalają szkodliwość głodówki i świadczą o korzyściach głodówki dla zdrowia i długowieczności.

Pojawiły się świeże dane naukowe, obalające szkodliwość głodówki i świadczące o korzyściach głodówki dla zdrowia i długowieczności.

Nie chodzi o skrajną formę głodówki, która może prowadzić do degeneracji i śmierci. Zazwyczaj długotrwała głodówka oznacza powstrzymanie się od jedzenia przez 48–120 godzin.

Dopiero niedawno przeprowadzone badania rzucają światło na rolę głodówki w adaptacyjnych reakcjach komórkowych organizmu.

Procesy te są niezwykle złożone dla nieprzygotowanego czytelnika, więc postaramy się przekazać wam informacje w maksymalnie przystępnej formie. Ci zaś, którzy potrzebują dogłębnej wiedzy na ten temat, mogą zapoznać się z pełnymi tekstami badań pod linkami w końcu tego artykułu.

Wyniki dużego badania przeprowadzonego przez Waltera Longo i Marka P. Mattsona, zatytułowanego „Głodówka – mechanizmy molekularne i zastosowanie kliniczne”, obalają szkodliwość głodówki i pokazują ogromne potencjalne możliwości wykorzystania głodówki w celu długowieczności i wzmocnienia zdrowia, a także spowolnienia procesów starzenia.

Tymczasowe zrezygnowanie z jedzenia zmniejsza uszkodzenia oksydacyjne i stany zapalne, optymalizuje metabolizm energii i wzmacnia ochronę komórkową.

U ludzi przerywana lub okresowa głodówka służy ochronie przed cukrzycą, rakiem, chorobami serca i neurodegeneracją, wspiera normalizację masy ciała, a także pomaga przy nadciśnieniu, astmie i reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Badania na ludziach pokazują, że różne formy głodówki mogą stanowić skuteczną strategię redukcji masy ciała, spowalniać proces starzenia i optymalizować zdrowie.

W ten sposób głodówka ma potencjał do spowolnienia starzenia i może być użyteczna w profilaktyce i leczeniu chorób przy minimalnych skutkach ubocznych.

Głodówka w wyniku ketogenezy (syntezy ciał ketonowych, nie mylić z kwasicą ketonową) sprzyja zmianom metabolizmu, lipolizie (procesowi rozkładu tłuszczów) i autofagii (samooczyszczaniu z wewnątrzkomórkowych śmieci).

Efekty działania głodówki na starzenie i choroby są rozpatrywane jako odpowiedzi na ewolucyjną adaptację ssaków do okresów braku jedzenia. W trakcie głodówki uruchamiane są mechanizmy komórkowe i molekularne odpowiedzialne za ochronne efekty, które pozwalają przetrwać w warunkach całkowitego lub częściowego braku źródeł energii, unikając uszkodzeń zależnych od wieku.

Mechanizm działania głodówki polega na tym, że wywołuje adaptacyjne reakcje komórkowego stresu, które prowadzą do zwiększenia zdolności do radzenia sobie z silnym stresem i neutralizowania procesów chorobowych.

Głodówka może mieć pozytywny efekt w profilaktyce i leczeniu raka. Jak pokazują eksperymenty, wielokrotne cykle okresowej głodówki mogą być równie skuteczne jak chemioterapia w leczeniu niektórych rodzajów raka u myszy.

Głodówka może chronić przed rakiem poprzez zmniejszenie uszkodzeń DNA komórek oraz przez apoptozę (samounicestwienie) komórek przedrakowych.

Pomysł, że raka można leczyć tygodniową głodówką, który stał się popularny kilka dekad temu, może być jedynie częściowo prawdziwy, przynajmniej dla niektórych rodzajów raka i może okazać się nieskuteczny dla innych rodzajów raka.

Skuteczność długotrwałej głodówki w leczeniu raka należy sprawdzić w starannie zaplanowanych badaniach klinicznych, w których powinny być zbadane skutki uboczne, w tym osłabienie układu odpornościowego i zwiększenie podatności na niektóre infekcje.

Niemniej jednak badania na zwierzętach z różnych laboratoriów świadczą o tym, że połączenie głodówki z cyklami chemioterapii znacznie zwiększa skuteczność leczenia raka.

Badania wskazują na korzystny wpływ różnych form głodówki na nadciśnienie.

Badania pokazują duży potencjał zdrowotny i długowieczność, które może zapewnić okresowa głodówka w dorosłym życiu. Powstrzymywanie się od jedzenia jest ważne dla utrzymania optymalnego zdrowia i zmniejszenia ryzyka wielu chorób przewlekłych, zwłaszcza związanych z nadwagą i siedzącym trybem życia.

Badania dokumentalnie obalają szkodliwość głodówki i potwierdzają pozytywne efekty głodówki na wskaźniki zdrowia, w tym normalizację poziomu glukozy we krwi, zwiększenie wrażliwości na insulinę, normalizację ciśnienia krwi, zmniejszenie tkanki tłuszczowej w organizmie, zmniejszenie poziomu aterogennych lipidów (złego cholesterolu) i stanów zapalnych.

Jednak głodówki nie są zalecane dzieciom i osobom starszym, a także osobom z niedowagą i pacjentom z cukrzycą przyjmującym insulinę lub leki podobne do insuliny.

Ekstremalne interwencje dietetyczne w podeszłym wieku mogą być kontynuowane w celu ochrony przed chorobami związanymi z wiekiem, ale mogą mieć destrukcyjny wpływ na układ odpornościowy i zdolność do reagowania na niektóre choroby zakaźne, rany i inne problemy.

Zgodnie z badaniami głodówka trwająca ponad 24 godziny jest zalecana pod nadzorem lekarza i najlepiej w klinice. W celu walki z otyłością zalecane są 12–24-godzinne głodówki przez jeden lub kilka dni każdego tygodnia lub każdego miesiąca, w połączeniu z regularnymi ćwiczeniami fizycznymi.

Dane kliniczne i epidemiologiczne potwierdzają zdolność głodówki do spowolnienia procesów starzenia i ochrony przed chorobami zależnymi od wieku. Główne czynniki zaangażowane w starzenie, które nasilają się w wyniku obżarstwa, spowalniają się w wyniku ograniczenia energii w organizmie człowieka. To:

• uszkodzenia oksydacyjne białek, DNA i lipidów;
• stany zapalne;
• nagromadzenie dysfunkcyjnych białek i organelli;
• wzrost poziomu cukru we krwi i insuliny.

Dodatkowymi efektami głodówki, które mogą być rozważane jako potencjalne strategie „anty-aging” (przeciw starzeniu się), są:

• stymulacja autofagii (samozjadanie wewnątrzkomórkowych śmieci). Więcej na ten temat przeczytasz w naszym artykule „Autofagia – mechanizm zwiększający długość życia”;
• hamowanie szlaku mtor (przeszkadzającego autofagii);
• ketogeneza (synteza ciał ketonowych).

W ten sposób okresowe cykle głodówki nie powodują szkody. Wręcz przeciwnie, zapewniają bardziej żywotną strategię zdrowia i długowieczności niż stałe ograniczenie kalorii, które jest niebezpieczne z powodu możliwości chronicznego niedożywienia i ma potencjalnie niekorzystne skutki związane z nadmiernym obniżeniem wskaźnika masy ciała.

Linki do badań obalających szkodliwość głodówki:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3946160/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4102383/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3913690/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3208565/