English 
Українська 
Русский 
Deutsch 
Français 
Español 
Nederlands 
Svenska 
Dansk 
한국인 
日本語 
Wielu uważa, że im wyższy współczynnik inteligencji, tym mądrzejszy jest człowiek. Testy inteligencji były bardzo popularne na świecie na początku tego wieku. U nas są one nadal popularne. Wydano kilka książek, w Internecie pojawiło się wiele testów na inteligencję. Jednak w krajach rozwiniętych popularność takich testów spadła. W dużej mierze dlatego, że szeroko zakrojone badania wykazały, że tzw. współczynnik inteligencji (IQ) jest bardzo względną „miarą” ludzkiego umysłu.
Stwierdzono, że IQ raczej mówi o szybkości procesów myślowych (zadania testowe muszą być wykonane w określonym czasie), a nie o umiejętności myślenia czy oryginalności myślenia. Jednocześnie wśród największych myślicieli było wielu „powolnych”, jak np. Albert Einstein.
Należy również zauważyć, że jak pokazują badania, wybitne osiągnięcia w nauce, sztuce, biznesie i polityce często osiągają ludzie o niskim IQ, podczas gdy osoby o wysokim współczynniku inteligencji nie osiągają szczególnych sukcesów i często są bezradne w rozwiązywaniu codziennych problemów.
Image by marymarkevich on Freepik
I jeszcze o jednym interesującym badaniu. Okazuje się, że kobiety i mężczyźni różnie oceniają współczynnik swojego rozwoju intelektualnego. O tym poinformowali naukowcy z uniwersytetu w Edynburgu. W ich badaniu wzięło udział 502 kobiety i 265 mężczyzn. Mieli oni oszacować poziom swojego IQ, a także wskaźnik dla swoich rodziców. Normą jest współczynnik równy 100 punktom. Okazało się, że kobiety przyznały sobie średni IQ na poziomie 120 punktów, a mężczyźni - 127.
Co więcej, większość mężczyzn była pewna, że ich IQ znacznie przewyższa matczyny, ale są tak samo mądrzy jak ich ojcowie. Z kolei kobiety wskazywały, że ich współczynnik jest niższy niż ojcowski, ale równy współczynnikowi matki. Na podstawie tych ciekawych wyników autorzy badania doszli do wniosku, że kobiety rzadziej odnoszą sukcesy w karierze, ponieważ często niedoceniają poziomu własnej inteligencji.
Istnieje przekonanie, że jeśli dziecko ma niski współczynnik inteligencji (IQ), to jest niezdolne i ograniczone. Ale czy na pewno? Spróbujmy to rozgryźć.
Po raz pierwszy współczynnik IQ (stosunek „wieku umysłowego” do rzeczywistego wieku) został zastosowany w 1916 roku. Uważa się, że IQ normalnie rozwijającego się dziecka wynosi 100. Jeśli współczynnik inteligencji osiąga 120–135, dziecko uważa się za uzdolnione. Jeśli natomiast współczynnik przekracza 160 - to jest to cudowne dziecko. Proponujemy ciekawym rodzicom wziąć udział w naszym teście „Czy Twoje dziecko jest cudownym dzieckiem?”.
W latach 20. XX wieku amerykańscy naukowcy rozpoczęli eksperyment. Zidentyfikowali prawie 1500 wysoko uzdolnionych dzieci (według testów IQ). Obserwowano ich przez całe życie, aż do późnej starości. Okazało się, że z biegiem lat cudowne dzieci coraz mniej wyróżniały się wśród swoich rówieśników. Wniosek z tego jest taki: wiarygodność takich testów jest bardzo wątpliwa, nie można na ich podstawie budować długoterminowych prognoz i wyciągać ostatecznych wniosków o uzdolnieniach dziecka.
W każdym razie, naszym zdaniem, w przyrodzie nie istnieją dzieci nieuzdolnione, a to, jak bardzo uzdolnienia się rozwijają, zależy przede wszystkim od wychowania. W tym temacie proponujemy rodzicom (lub przyszłym rodzicom) zapoznać się z ciekawym materiałem „Metodyka Montessori dla naturalnego rozwoju dziecka”.
Na zakończenie warto zaznaczyć, że w naszych czasach standardowy test IQ stopniowo odchodzi w przeszłość, ponieważ naukowcy nie znaleźli bezpośredniego związku między sukcesem życiowym a poziomem szczęścia a współczynnikiem inteligencji. Na scenę wchodzi inteligencja emocjonalna (EQ). To właśnie umiejętność zarządzania swoimi emocjami jest najbardziej ceniona w XXI wieku. Więcej o tym w naszym artykule „Test EQ: Określ stopień swojego rozwoju emocjonalnego”.
